του Ανδρέα Ζαμπούκα
από: www.liberal.gr
Η αχίλλειος πτέρνα κάθε ιδεοληπτικού είναι πάντα τω ψώνιο του. Συνήθως, αναπτύσσει μία ιδιάζουσα ναρκισσιστική «ιδιόλεκτο» με τον εαυτό του, θεωρώντας ότι θα σώσει τον κόσμο! Μπορεί να πιστεύει ότι είναι «εντεταλμένος» από μία ανώτερη δύναμη να στρατευθεί στις δυνάμεις του καλού, το οποίο εκπροσωπείται άλλοτε από την κοινωνική δικαιοσύνη της «ισότητας» κι άλλοτε από τη λάμψη της ανώτερης εθνικής καταβολής. Σε κάθε περίπτωση, ο ιδεοληπτικός διακατέχεται από συνεχείς κρίσεις μεγαλείου που τον ωθούν στην ανάληψη «σωτήριων» για το λαό, πρωτοβουλιών.