Στον δρόμο που χάραξε η Ύδρα

Tου Σταυρου Tζιμα

Όσοι πίστεψαν ότι τα πρόσφατα γεγονότα στο γραφικό νησί της Υδρας ήταν ένα μεμονωμένο και ατυχές συμβάν γελάστηκαν. Το λάβαρο της «αντίστασης» πήρε ξυλέμπορος στην Πέλλα, ο οποίος γρονθοκόπησε και έδιωξε κλωτσηδόν υπαλλήλους του δασαρχείου που πήγαν να ελέγξουν τα τιμολόγια της επιχείρησης, καθώς υπήρχαν υπόνοιες όχι μόνο φοροδιαφυγής, αλλά και κλεπταποδοχής.

Αποκρατικοποιήσεις: Πότε επιτέλους θα σοβαρευτούμε;

του Ιωάννη Παππά

Εδώ και μερικές δεκαετίες παρακολουθούμε το σήριαλ της πρόθεσης για αποκρατικοποιήσεις που έρχεται κατά καιρούς στη δημοσιότητα, με... προβλέψιμο πάντα σενάριο: η κάθε προσπάθεια, η κάθε συζήτηση, η κάθε διαρροή πληροφορίας στη δημοσιότητα για επαφές με επενδυτές, αλλά και ο κάθε διαγωνισμός σε μερικές περιπτώσεις όπως για το Γκολφ Αφάντου, πάντα σκοντάφτουν ‘κάπου’.

Οι πολύ κρίσιμοι μήνες

του Αθανασίου Παπανδρόπουλου

Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του με Ευρωπαίους πρωθυπουργούς και αρχηγούς κρατών, ο επικεφαλής της «ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας» (ΕΚΤ) κ. Μάριο Ντράγκι (Mario Draghi) είναι κατηγορηματικός: αν, υποστηρίζει, έως το τέλος του έτους βρεθεί λύση στο πολιτικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ), η ΕΚΤ διαθέτει επαρκέστατα χρηματοδοτικά μέσα για να στηρίξει μία προσπάθεια δημοσιονομικής ενοποιήσεως, με παράλληλη διαδικασία αμοιβαιοποιήσεως δημοσίων χρεών. Κατά τον κορυφαίο ευρωτραπεζίτη, που από το 1990 είναι βαθειά «χωμένος» στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, η πολιτική ολοκλήρωση αποτελεί σήμερα το μόνο μέσον πειθούς των αγορών ότι η ευρωζώνη -και μαζί μ' αυτήν η ΕΕ– μπορούν να αποφύγουν τα χειρότερα. 

Αφύπνιση από το λήθαργο

του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Ο Υπουργός για την Δημόσια Διοίκηση επιμένει πως απόλυση δεν μπορεί να γίνει καμία. Ο της Δικαιοσύνης θεωρεί τους δανειστές «αντιπάλους», τους δικηγόρους αναξιοπαθούντες και κάθε κουβέντα για απελευθέρωση του επαγγέλματός τους, αστειότητα. Ο δε των Εσωτερικών, μη μπορώντας να ξεχάσει το πρόσφατο ξεχαρβάλωμα του Αττικού Μετρό με υπεράριθμο προσωπικό από την εκλογική του περιφέρειά, θεωρεί αδιανόητη την όποια παραπέρα μείωση δαπανών του τομέα ευθύνης του – της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δηλαδή. Και ο αρμόδιος για τα οικονομικά Υπουργός, αναλαμβάνει, μέσα σε πέλαγος απελπισίας, να βγάλει τον λαγό από το καπέλο και να περικόψει δαπάνες δίχως όμως μείωση μισθών κα εισοδημάτων. Μαγική εικόνα, δηλαδή.

Υπουργοί και «υπουργοί»

Του Λυκούργου Λιαρόπουλου*

Oταν προ δύο μηνών καταλήξαμε σε κυβέρνηση τριών κομμάτων, πολλοί είχαμε ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια, φοβόμασταν μία κυβέρνηση από τα ίδια, με υπουργούς που έβλεπαν την υπουργική καρέκλα ως επιβράβευση κομματικής προσφοράς ή κάτι που η πατρίδα τούς χρώσταγε και επιτέλους αναγνώρισε τις ιδιαίτερες ικανότητές τους. Από την άλλη, ελπίζαμε ότι κάποιοι θα την έβλεπαν ως «ηλεκτρική καρέκλα», από την οποία θα γλίτωναν μόνο αν σωνόταν και η πατρίδα από την καταστροφή. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο αυτών τύπων πολιτικού και, ενώ το πρώτο είδος αφθονεί, το δεύτερο είναι άγνωστο στον ελληνικό πολιτικό βιότοπο.

Κατά τα άλλα, μας φταίνε οι Φράγκοι…

Φωνάζουνε στην Ε.Ε: ΑΠΟΛΥΣΤΕ από το δημόσιο τους κομματικούς στρατούς 38 ετών!

Απαντάμε εμείς: Δεν απολύεται κανείς! Εφεδρεία, Μετάταξη, Εθελούσια με αποζημίωση κτλ. κτλ.

Φωνάζουνε στην Ε.Ε: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ τη Φοροδιαφυγή!

Της Αριστεράς και της ζέστης

Tου Πασχου Μανδραβελη

Είναι γνωστό ότι η Αριστερά έχει γινάτι με τις ιδιωτικές επενδύσεις. Τα περισσότερα στελέχη της μεγάλωσαν στα ημιφωτισμένα γραφεία της ΚΝΕ και όταν ανακάλυψαν την οικολογία, βρήκαν επιχειρήματα για να χρωματίζουν την αντικαπιταλιστική τους θρησκεία. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και κατά της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Αντιμάχεται και τις δωρεές των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό πιστοποιείται από μια ερώτηση-μνημείο δώδεκα βουλευτών της Προόδου στον υπουργό Παιδείας που έχει τον τίτλο: «Στα χέρια πολυεθνικών συμφερόντων τα δημόσια σχολεία».

Οριζόντιες μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια;

Του Λυκουργου Λιαροπουλου*

Είχα γράψει παλαιότερα ότι η ανάταξη της οικονομίας μας μπορεί να γίνει αν απλώς καταργούνταν οι πρόσφατοι νόμοι που ευθύνονται για το «ξεχείλωμα» της δημόσιας δαπάνης. Αυτοί είναι κυρίως νόμοι με τους οποίους διαμορφώθηκε το επίπεδο της δημόσιας μισθολογικής δαπάνης, που ψηφίσθηκαν την τελευταία, προ κρίσης, δεκαετία.

Εκσυγχρονισμός ή …θάνατος

 του Δημήτρη Νούλα

Εύλογα γεννιούνται ερωτηματικά για την απόφαση του Βαγγέλη Βενιζέλου (ΒΒ) να στηρίξει τις αντιμεταρρυθμιστικές αλλαγές στο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, στέλνοντας μήνυμα ταύτισης με τις συντεχνίες και τον παλαιοκομματισμό στο πανεπιστήμιο. Το χειρότερο είναι ότι ολοένα και περισσότερο φαίνεται να επιδιώκει αυτή την ταύτιση με δεδομένες τις διαρκείς προστριβές του με όλους όσοι από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εκφράζουν εκσυγχρονιστική άποψη (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Μόσιαλος, Στουρνάρας) και θεωρεί ότι τον αμφισβητούν αφήνοντας έτσι πεδίο σύμπλευσης μαζί τους στον πρώην αρχηγό του ΠΑΣΟΚ.

Και περί ανταγωνιστικότητας ουδείς λόγος.

Του Αθ. Χ.  Παπανδρόπουλου


Οι φλεγόμενοι από αντιμνημονιακό μένος έχουν άραγε διαβάσει έστω και μία παράγραφο από το σχετικό κείμενο που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας;  Ασφαλώς όχι.  Διότι, εάν είχε συμβεί το αντίθετο, θα γνώριζαν ότι το μνημόνιο δεν λέει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό που επεσήμαναν τα τελευταία τριάντα χρόνια στις ετήσιες εκθέσεις τους για την οικονομική κατάσταση της Ελληνικής Οικονομίας ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας (Ο.Ο.Σ.Α.), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδoς.Πως και τι έγινε.

Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο «Η μεγάλη ληστεία» Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος:

Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης,