του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Ο Υπουργός για την Δημόσια Διοίκηση επιμένει πως απόλυση δεν μπορεί να γίνει καμία. Ο της Δικαιοσύνης θεωρεί τους δανειστές «αντιπάλους», τους δικηγόρους αναξιοπαθούντες και κάθε κουβέντα για απελευθέρωση του επαγγέλματός τους, αστειότητα. Ο δε των Εσωτερικών, μη μπορώντας να ξεχάσει το πρόσφατο ξεχαρβάλωμα του Αττικού Μετρό με υπεράριθμο προσωπικό από την εκλογική του περιφέρειά, θεωρεί αδιανόητη την όποια παραπέρα μείωση δαπανών του τομέα ευθύνης του – της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δηλαδή. Και ο αρμόδιος για τα οικονομικά Υπουργός, αναλαμβάνει, μέσα σε πέλαγος απελπισίας, να βγάλει τον λαγό από το καπέλο και να περικόψει δαπάνες δίχως όμως μείωση μισθών κα εισοδημάτων. Μαγική εικόνα, δηλαδή.
Κάποιοι, παρ’ όλα ατά, εμφανίζονται ακόμα ικανοποιημένοι από το γεγονός πως τις εκλογές κέρδισαν οι φιλο-ευρωπαικές παρατάξεις και δεν εισέβαλε ο «επικίνδυνος» ΣΥΡΙΖΑ! Βέβαια, για τον Στρατούλη, τον Τσακαλώτο και την παρέα τους οι δανειστές είναι επικίνδυνοι εχθροί, κι όχι απλά αντίπαλοι. Μόνο που θα είναι τραγικό, τελικά, το πιστοποιητικό θανάτου της χώρας να το υπογράψουν οι λεγόμενες λογικές πολιτικές δυνάμεις. Και να βγεί και πάλι λάδι η ακραία Αριστερά. Γιατί προς τα εκεί δυστυχώς βαδίζουμε.
Πολλοί Υπουργοί δεν έχουν καταλάβει σε τι κυβέρνηση ακριβώς συμμετέχουν. Πως στόχος τους δεν μπορεί να είναι η καλή διαχειριστική διακυβέρνηση, η διατήρηση υψηλά της όποιας δημοτικότητας τους και οι καλές σχέσεις με τον Τύπο και τα τηλεοπτικά πρωινάδικα. Πιθανότατα, οι περισσότεροι θα έστριβαν τσιγάρο εκτός αιθούσης της Βουλής στην διάρκεια, κυρίως, της δευτερολογίας του Πρωθυπουργού κατά την ανάγνωση των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης. Όπως η κυβέρνηση Παπανδρέου βυθίστηκε, λόγω του ότι τα στελέχη της ποτέ δεν πίστεψαν στις πολιτικές που υποτίθεται πως προωθούσαν (στα Μνημόνια λ.χ. που όλοι διαπιστώνουν πως απέτυχαν ενώ ουδέποτε εφαρμόσθηκαν), έτσι και οι τωρινοί τρικομματικοί κυβερνήτες αλλού δείχνουν να πατάνε κι αλλού θέλουν να φθάσουν.
Οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ (εργασιακή παράταξη της ΝΔ) κατηγορούν τους Υπουργούς τους για άγνοια του «κοινωνικού φιλελευθερισμού». Δεν θυμάμαι να ψηφίσθηκε η ΝΔ επειδή άξαφνα ο κόσμος ασπάσθηκε την πολιτικο-ιδεολογκή αυτή εφεύρεση! Οσο για το ακριβές της περιεχόμενο δύσκολα θα μπορούσαν πέντε πολίτες να συμφωνήσουν. Σίγουρα δεν ταυτίζεται με τον νεοφιλελευθερισμό – που θέλει λιγότερο κράτος και πολύ λιγότερους φόρους. Αρα, μάλλον είναι κοντύτερα στις πολιτικές των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου, που χλιμίντριζαν από χαρά όταν άκουγαν για νέους και μεγαλύτερους φόρους!!
Ποιό είναι το βασικό έλλειμμα της κυβέρνησης; Προφανέστατα ένας μηχανισμός ελέγχου εφαρμογής των πολιτικών της αποφάσεων (Policy Implementation Oversight Board). Καθώς καi η βασανιστική υποχρέωση των Υπουργών να πιάσουν (με την παρουσία στελέχους του Γραφείου του Πρωθυπουργού) κωδικό-κωδικό όλες τις δαπάνες των Υπουργείων τους και να διαγράφουν όσες δεν είναι απόλυτα απαραίτητες για την λειτουργία του κράτους και για την απαραίτητη κοινωνική προστασία. Εξοδα λχ για θέρετρα στελεχών και υπαλλήλων σίγουρα δεν είναι απαραίτητα.
Επόμενο βήμα είναι οι Γενικές και Ειδικές Γραμματείες Υπουργείων. Κάποιο διάβασα πως έχει 10!! Είναι αδύνατον με τέτοιο πληθωρισμό ο Υπουργός να τηρείται ενήμερος, ενώ τεράστιες δαπάνες έτσι ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο. Εξυπακούεται πως κατάργηση Διοικητικών Μονάδων σημαίνει και εξαφάνιση αντικειμένου δουλειάς. Παρά τις ενστάσεις του κ. Μανιτάκη αυτό οδηγεί και σε απολύσεις από το Κράτος. Όπως το ίδιο πρέπει να γίνει και με τους χιλιάδες φορείς που κουβαλάει στην πλάτη του το Δημόσιο και οι οποίοι, με την εξαίρεση των συμφερόντων όσων απασχολούνται σ’ αυτούς, έχουν μηδενική –η υπερπολυτελή για τα σημερινά δεδομένα – προσφορά.
Καλό θα είναι τέλος η κυβέρνηση – αν έχει την πρόθεση να πετύχει – να ξεκαθαρίσει στην κοινωνία τον ακριβή ρόλο των δανειστών μας. Και να σταματήσει το παραμύθι – μεταξύ άλλων – περί «αντιπάλων». Με μοναδικό κίνητρο την διάσωση της ευρωζώνης Ευρωπαικές χώρες δανείζονται με επιτόκια άνω του 5% για να στηρίξουν την Ελλάδα με 2.5 % τώρα. Η Γερμανία δεν κερδοσκοπεί επί της Ελλάδας, εφ’ όσον δεν πουλάει στην χώρα μας πάνω από το 2% του συνόλου των εξαγωγών της. Και την κρίση δεν την προκάλεσαν τη χώρα μας οι Τράπεζες και οι καπιταλιστές, αφού εδώ χρεοκόπησε απ’ ευθείας το κράτος. Που δανειζόταν για να κάνει παροχές και να εξασφαλίζει ψήφους.
Καιρός να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου