Η αξία των ερειπίων.....(by Ιουλιανός)

Οι τελευταίες εξελίξεις στη χώρα τείνουν να με πείσουν ότι υπάρχει ένα είδος ανώτερης κοσμικής δικαιοσύνης. Δεν εννοώ τη δικαιοσύνη που όλοι ξέρουμε. Αυτή που ασχολείται μόνο με τις αυξήσεις των μισθών και τα αναδρομικά της και που δεν δίστασε κατά καιρούς να υπηρετήσει κάθε ανώμαλη κατάσταση που επιβλήθηκε στον τοπο χωρίς ποτέ να καθαρίσει τη δική της κόπρο του Αυγεία. Εννοώ ένα είδος ισορροπίας που παράγουν οι αλληλεξισορροπούμενες ανισορροπίες του σύμπαντος.


Ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει. Έστω και με ορίζοντα μιας ολόκληρης ανθρώπινης ζωής. Μια χώρα πελατών, φοροφυγάδων, διορισμένων από το παράθυρο, επιδοματιών, επιδοτούμενων, τυφλών και νεκρών και άγαμων συνταξιούχων, "εθνικών" επιχειρηματιών, λαδιάρηδων δημοσίων υπαλλήλων, αυθαιρετοποιών, κακοποιούντων την τέχνη καλλιτεχνών και λοιπών συνομοταξιών παρασίτων αποφάσισε να κάνει "επανάσταση"! Και αντί να κάνει επανάσταση εναντίον του εαυτού της, αντί να μπει στο δωμάτιο με τα κάτοπτρα και να φτύνει εαυτήν εις το διηνεκές, κάνει επανάσταση εναντίον των δανειστών της, των εταίρων της, των συμμάχων, των τραπεζών κ.ο.κ. Όλοι οι πρώην χειροκροτητές, όλοι οι ευνοούμενοι των πρώην δυνατών, τώρα σηκώνουν ξεδιάντροπα, χωρίς ίχνος τσίπας και κοινωνικής συνείδησης τον λίθο του αναθέματος για να τον πετάξουν στα δημιουργήματά τους, αντί να τον κοπανήσουν στο κεφάλι τους μπας και πάει το μυαλό στον τόπο του!

Ποιο, αλήθεια, είναι το περιεχόμενο αυτής της "επανάστασης"; Όπως γνωρίζετε, όλες οι επαναστάσεις, ανεξαρτήτως του σκοπού για τον οποίο έγιναν, προκάλεσαν ποταμούς αίματος. Θυμηθείτε την περίοδο της τρομοκρατίας της Γαλλικής Επανάστασης ή τα εκατομμύρια των νεκρών της Σοβιετικής. Σε μια χώρα λοιπόν με άδεια δημόσια ταμεία και με μοναδική χρηματοδότηση της αχρηστίας της αυτή που της παρέχει ένας δημόσιος φορέας, το σχετικό χρηματοδοτικό μέσο της Τρόικας, οι "επαναστάτες" αποφάσισαν ότι δεν θέλουν τα λεφτά κανενός και ότι δεν τους νοιάζει το κόστος ούτε το τέλος. Είναι ή δεν είναι αυτό αντιφατικό; Σκούζουν - και δικαίως! - για τον ΕΝΦΙΑ και τις όποιες περικοπές ή αυξήσεις φόρων, όμως αρνούμενοι τη χρηματοδότηση καταδικάζουν εαυτούς σε συνθήκες φτώχειας που έχει να ζήσει ο τόπος από την περίοδο της Κατοχής. Είναι ή δεν είναι αυτό ένα είδος κοσμικής δικαιοσύνης για το θράσος και τη βλακεία όσων ενοχλούμενοι από το πάτημα στον κάλο προσχωρούν στην ισοπέδωση από τον οδοστρωτήρα;

Κοσμική δικαιοσύνη δεν αποτελεί επίσης η αντικατάσταση των λαδιάρηδων πολιτικών της χρεοκοπίας από τους ιδεοληπτικούς ψυχάκηδες της εν ναφθαλίνη επιβιώσασας τόσα χρόνια κομμουνιστικής αριστεράς; Ένα σύστημα που όπου εφαρμόστηκε έφερε μονάχα φτώχεια και κατατρεγμό, φίμωση κάθε φωνής και κατάργηση κάθε ελευθερίας, ζωή βάσει ντιρεκτίβων και παρανοϊκούς του πολιμπιρό να παίζουν στα δάχτυλα τις στατιστικές των εκκαθαρίσεων ελπίζεται ότι στον τόπο μας θα ωριμάσει και θα ανθίσει, ότι θα παράγει δικαιοσύνη και πλούτο. Τέτοιες μονολιθικές ελπίδες δεν αξίζουν τη μεγαλιθική συντριβή που τις περιμένει;

Δεν θέλω να πω περισσότερα. Είπα πολλά. Λυπάμαι για τον τόπο και την πορεία του. Λυπάμαι για την παράνοια που βασιλεύει. Για τη διαστρέβλωση των λέξεων και των εννοιών. Για την υποκρισία. Για την ασυδοσία. Για την επίπλευση των φελλών. Για όλα. Όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα εκτός από το να τα καταγγέλλω. Το τέλος δεν θα είναι καλό. Θα είναι πολύ κακό. Κρατώ μέσα μου μόνον τις εικόνες μιας άλλης Ελλάδας που αγάπησα. Μιας Ελλάδας που, όσο και αν το προσπαθήσουν, δεν θα μπορέσουν να αμαυρώσουν. Μετά απ' αυτούς και την τρέλα τους, μετά την καταστροφή, αν κάτι θα 'χει μείνει, θα είναι ό,τι υπήρξε άξιο κι αληθινό. Κι αυτό ένα είδος κοσμικής δικαιοσύνης είναι. Η αξία των ερειπίων...