Τα διαπιστευτήρια του συγκεκριμένου κυρίου είναι τα πρώτα δείγματα αντιευρωπαϊκής πολιτικής της συγκυβέρνησης Τσίπρα/Καμμένου.
Η άρνηση της Ελλάδος στο κοινό ανακοινωθέν του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την κρίση στην Ουκρανία φέρει ανεξίτηλη την υπογραφή του.
Ο πάλαι πότε κομουνιστής Νίκος Κοτζιάς με το παρωνύμιο «ο Σουσλώφ του Κ.Κ.Ε.» συνέγραψε πλήθος πονημάτων "επιστημονικού" ενδιαφέροντος....εξέχουσα θέση έχει το βιβλίο του «η Πολωνία κι εμείς» στο οποίο εκθείαζε την επέμβαση των στρατιωτικών στην χώρα και την εγκατάσταση του δικτατορικού καθεστώτος Γιαουρουζέλσκι. Αναφέρει στον πρόλογο του συγκεκριμένου πονήματος:
«…ο αναθεωρητικός-αντικομμουνιστικός τύπος («Αντί», «Αυγή», φυλλάδια αριστεριστών κ.λπ.) εντείνουν την προπαγάνδα τους ενάντια στον υπαρκτό σοσιαλισμό και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα ενάντια στη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας».
και συνεχίζει φυσικά με "επιστημονικό" τρόπο να εκθειάζει τα καλά της φασιστικής δικτατορίας του Γιαουρουζέλσκι, σε ένα βιβλίο μνημείο μισαλλοδοξίας και αριστερού φανατισμού.
Η προπαγάνδα τού εν λόγω κυρίου (που μετά την πτώση των σταλινικών καθεστώτων αναζήτησε καταφύγιο στον Πατριωτισμό), έφτασε στο σημείο, διαστρέφοντας την πραγματικότητα να επαινεί σαν δημοκρατία τη δικτατορία Γιαρουζέλσκι και να συκοφαντεί την Ελληνική Δημοκρατία σαν τρομοκρατική (βλ. κεφάλαιο «Πολωνία – Ελλάδα»):
«Αντίθετα, στην Ελλάδα κηρύχνονται οι απεργοί υπό διωγμό – νομικό, ηθικό, πολιτικό, οικονομικό. Στην Πολωνία η αυτοκριτική συνοδεύτηκε από προτάσεις διαλόγου, με την πραγματοποίησή του. Στην Ελλάδα, αρχίζουν οι απολύσεις, οι προσπάθειες δημιουργίας απεργοσπαστικών μηχανισμών, η τρομοκρατία και ο έμπραχτος “διάλογος” με την αποστολή των ΜΑΤ. Στην Πολωνία ο διάλογος καταλήγει στην αποδοχή των αιτημάτων, ακόμα και αυτών που δεν θεωρούνται σωστά» (σ. 85).
Σε άλλα «επιστημονικά» πονήματα βρίσκουμε κείμενα όπως το παρακάτω;
«Όμως το ειρηνικό πέρασμα [στον σοσιαλισμό], περιέχει όχι μόνο βία γενικά (μιας και επιβάλλει τη θέληση του λαού πάνω στους εχθρούς του), αλλά μπορεί να περιέχει και ένοπλη βία. Απλώς δεν φτάνει στον πανεθνικό εμφύλιο πόλεμο. Η χρήση των όπλων στην περίπτωση του ειρηνικού περάσματος το πολύ να είναι αποσπασματική, ευκαιριακή και γεωγραφικά περιορισμένη. Ο ειρηνικός δρόμος σημαίνει ότι η αντίδραση “νιώθει τη θηλειά γύρω από το λαιμό της” και υποχωρεί από την εξουσία έστω και αν το κάνει για να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της και να οργανώσει πιο καλά την αντεπανάσταση.»
Βέβαια το συγκεκριμένο κείμενο αρχικά με μπέρδεψε μιας και όταν το διάβασα νόμισα ότι ήταν γραπτό είτε του Κουφοντίνα είτε του Γιωτόπουλου, αλλά μετά κατανόησα περί ποιου ο λόγος και το γραπτό. Αναρωτήθηκα βέβαια εάν θεωρεί αυτό ως ειρηνικό πέρασμα, το βίαιο πέρασμα πιο ακριβώς θα ήταν;
Όσο όμως ο καιρός περνάει και ξεδιπλώνεται η "πολιτική" του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τόσο το παραπάνω κείμενο μου δείχνει το πλάνο του συγκεκριμένου κόμματος και ειδικά μετά τον συνασπισμό με τους ακροδεξιούς του Καμένου..
Στη συνέχεια ο συγκεκριμένος κύριος μετεξελίχθηκε ως γνήσιος αριστερός και ενδύθηκε τον μανδύα του σοσιαλιστή, περνώντας στο πλευρό του Γ. Παπανδρέου τόσο ως σύμβουλος όσο και ως πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ «Ανδρέας Παπανδρέου».
Λίγο πριν την πτώση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από την εξουσία και πάλι μεταπηδά και τον βρίσκουμε να γίνεται υποστηρικτής του Α. Σαμαρά εξηγώντας γιατί οι εξωτερικές δυνάμεις και το εγχώριο κατεστημένο προσπαθούν να πριονίσουν- κατ΄ αυτόν- τον κ. Σαμαρά, ανέφερε:
«Διότι θέλουν να εξασφαλίσουν χρόνο και ηρεμία στην πολιτική σκηνή προκειμένου να διασφαλίσουν τη λεηλασία των 50 και άλλων τινών δισεκατομμυρίων που η κυβέρνηση τους κάνει δώρο».
Βέβαια το 2013 διοργάνωσε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά διάλεξη για τον Αλεξάντερ Ντούγκιν, όπου ανέφερε, για τον «λαοπρόβλητο» Πουτιν:
«Έχουμε το φιλοαμερικανικό, φιλελεύθερο, ατλαντικό, μονοπολικό λόμπι, και έχουμε τον Πούτιν προσωπικά με τη δική του πορεία και τους δικούς του ανθρώπους γύρω του οι οποίοι έχουν μια μεγάλη υποστήριξη από τον πληθυσμό. Διότι ο Πούτιν είναι δημοφιλής λόγω των κύριων χαρακτηριστικών των πολιτικών του, τα οποία συμμερίζονται όλοι ή τουλάχιστον η πλειοψηφία. Θα πρέπει να αποκόψουμε από την πλειοψηφία το φιλελεύθερο δίκτυο, το οποίο είναι πολύ δραστήριο σε κάθε περίπτωση, αλλά μέχρι εκεί. Και ο Πούτιν επιλέγοντας μεταξύ της φιλελεύθερης ελίτ και της πλειοψηφίας του απλού ρωσικού πληθυσμού, επέλεξε τον απλό Ρώσο άντρα και τη Ρωσίδα γυναίκα. Και αυτό ήταν ένα αποφασιστικό βήμα στη διαδρομή του και για αυτό το λόγο είναι Ευρασιατιστής και υπέρ της πολυπολικότητας και για αυτό παραμένει και θα παραμείνει στην εξουσία για τόσο πολύ καιρό.»
Θα μου πείτε τι κακό έχει αυτός ο έρμος ο Ντούγκιν; Ε! μια ματιά στις παρακάτω φωτογραφίες θα σας πείσει......
Μήπως αναρωτιέστε, ακόμη, γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και η Χρυσή Αυγή ακολουθούν κοινή πορεία;
Μην με ρωτήσετε εάν ανησυχώ......εσείς όμως;
πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου