Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει· αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού...) στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Οι άνεργοι και οι άλλοι!

του: Παναγή Βουρλούμη

Η κρίση φέρνει φτώχεια και η φτώχεια γκρίνια και φαγωμάρα. Για την ακρίβεια βγάζει στην επιφάνεια τις κοινωνικές συγκρούσεις που ώς πρόσφατα μπορούσαν να τακτοποιούνται, προσωρινά όπως αποδείχθηκε, με τη διανομή δανεισμένων χρημάτων. Ο στενός κορσές που μας φορά τώρα η ανάγκη, που τη βαφτίσαμε τρόικα, απαιτεί επιλογές. Τα λεφτά δεν φτάνουν για όλα και πρέπει να γίνουν περικοπές. Πόσες, σε ποιους, ποιος αποφασίζει; Με τι κριτήρια;

Ο,τι έχετε ευχαρίστηση

του: Μάκη Βοϊτσίδη

Στη δημόσια εκπαίδευση υπάρχουν καθηγητές Πληροφορικής που έμαθαν ό,τι έμαθαν πριν από είκοσι χρόνια, τότε που οι υπολογιστές είχαν floppy disk και μιλούσαν cobol και άλλες περίεργες γλώσσες, αλλά σήμερα ξέρουν λιγότερα από τους μαθητές τους. Υπάρχουν δάσκαλοι που έχουν ν' ανοίξουν βιβλίο από τότε που έδιναν πτυχιακές. Υπάρχουν γυμναστές που τους καλούν σε σεμινάρια επιμόρφωσης και εκείνοι πηγαίνουν για ψάρεμα. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που καθυστερούν να πάνε στη δουλειά τους, εκπαιδευτικοί που φεύγουν από το σχολείο για ψύλλου πήδημα, εκπαιδευτικοί που μεταφέρουν στην τάξη τα προσωπικά τους προβλήματα, εκπαιδευτικοί που κάνουν περισσότερη ζημιά στους μαθητές παρά καλό.

Κι όμως, το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας αποδίδει!

του Αθανασίου Παπανδρόπουλου 

Αναδημοσίευση από την «Εστία»

Έκανε τεράστιες προσπάθειες ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς να πείσει την Γερμανίδα καγκελάριο ότι η Ελλάδα, υπό δύσκολες εσωτερικές πολιτικές συνθήκες, κάνει ό,τι μπορεί για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Επεσήμανε, έτσι, στην κυρία 'Ανγκελα Μέρκελ (AngelaMerkel) ότι η χώρα εκπληρώνει τις υποχρεώσεις. της που προκύπτουν από το πρώτο και το δεύτερο «μνημόνιο οικονομικής πολιτικής», πράγμα που θα αποτυπωθεί και στην περίφημη «έκθεση αξιολόγησης» της τρόικα. Μία έκθεση την οποίαν όλοι επικαλούνται καθόσον, πέρα από το οικονομικό της περιεχόμενο, έχει και τεράστιο πολιτικό βάρος για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

Στον δρόμο που χάραξε η Ύδρα

Tου Σταυρου Tζιμα

Όσοι πίστεψαν ότι τα πρόσφατα γεγονότα στο γραφικό νησί της Υδρας ήταν ένα μεμονωμένο και ατυχές συμβάν γελάστηκαν. Το λάβαρο της «αντίστασης» πήρε ξυλέμπορος στην Πέλλα, ο οποίος γρονθοκόπησε και έδιωξε κλωτσηδόν υπαλλήλους του δασαρχείου που πήγαν να ελέγξουν τα τιμολόγια της επιχείρησης, καθώς υπήρχαν υπόνοιες όχι μόνο φοροδιαφυγής, αλλά και κλεπταποδοχής.

Αποκρατικοποιήσεις: Πότε επιτέλους θα σοβαρευτούμε;

του Ιωάννη Παππά

Εδώ και μερικές δεκαετίες παρακολουθούμε το σήριαλ της πρόθεσης για αποκρατικοποιήσεις που έρχεται κατά καιρούς στη δημοσιότητα, με... προβλέψιμο πάντα σενάριο: η κάθε προσπάθεια, η κάθε συζήτηση, η κάθε διαρροή πληροφορίας στη δημοσιότητα για επαφές με επενδυτές, αλλά και ο κάθε διαγωνισμός σε μερικές περιπτώσεις όπως για το Γκολφ Αφάντου, πάντα σκοντάφτουν ‘κάπου’.

Οι πολύ κρίσιμοι μήνες

του Αθανασίου Παπανδρόπουλου

Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του με Ευρωπαίους πρωθυπουργούς και αρχηγούς κρατών, ο επικεφαλής της «ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας» (ΕΚΤ) κ. Μάριο Ντράγκι (Mario Draghi) είναι κατηγορηματικός: αν, υποστηρίζει, έως το τέλος του έτους βρεθεί λύση στο πολιτικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ), η ΕΚΤ διαθέτει επαρκέστατα χρηματοδοτικά μέσα για να στηρίξει μία προσπάθεια δημοσιονομικής ενοποιήσεως, με παράλληλη διαδικασία αμοιβαιοποιήσεως δημοσίων χρεών. Κατά τον κορυφαίο ευρωτραπεζίτη, που από το 1990 είναι βαθειά «χωμένος» στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, η πολιτική ολοκλήρωση αποτελεί σήμερα το μόνο μέσον πειθούς των αγορών ότι η ευρωζώνη -και μαζί μ' αυτήν η ΕΕ– μπορούν να αποφύγουν τα χειρότερα. 

Αφύπνιση από το λήθαργο

του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Ο Υπουργός για την Δημόσια Διοίκηση επιμένει πως απόλυση δεν μπορεί να γίνει καμία. Ο της Δικαιοσύνης θεωρεί τους δανειστές «αντιπάλους», τους δικηγόρους αναξιοπαθούντες και κάθε κουβέντα για απελευθέρωση του επαγγέλματός τους, αστειότητα. Ο δε των Εσωτερικών, μη μπορώντας να ξεχάσει το πρόσφατο ξεχαρβάλωμα του Αττικού Μετρό με υπεράριθμο προσωπικό από την εκλογική του περιφέρειά, θεωρεί αδιανόητη την όποια παραπέρα μείωση δαπανών του τομέα ευθύνης του – της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δηλαδή. Και ο αρμόδιος για τα οικονομικά Υπουργός, αναλαμβάνει, μέσα σε πέλαγος απελπισίας, να βγάλει τον λαγό από το καπέλο και να περικόψει δαπάνες δίχως όμως μείωση μισθών κα εισοδημάτων. Μαγική εικόνα, δηλαδή.

Υπουργοί και «υπουργοί»

Του Λυκούργου Λιαρόπουλου*

Oταν προ δύο μηνών καταλήξαμε σε κυβέρνηση τριών κομμάτων, πολλοί είχαμε ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια, φοβόμασταν μία κυβέρνηση από τα ίδια, με υπουργούς που έβλεπαν την υπουργική καρέκλα ως επιβράβευση κομματικής προσφοράς ή κάτι που η πατρίδα τούς χρώσταγε και επιτέλους αναγνώρισε τις ιδιαίτερες ικανότητές τους. Από την άλλη, ελπίζαμε ότι κάποιοι θα την έβλεπαν ως «ηλεκτρική καρέκλα», από την οποία θα γλίτωναν μόνο αν σωνόταν και η πατρίδα από την καταστροφή. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο αυτών τύπων πολιτικού και, ενώ το πρώτο είδος αφθονεί, το δεύτερο είναι άγνωστο στον ελληνικό πολιτικό βιότοπο.

Κατά τα άλλα, μας φταίνε οι Φράγκοι…

Φωνάζουνε στην Ε.Ε: ΑΠΟΛΥΣΤΕ από το δημόσιο τους κομματικούς στρατούς 38 ετών!

Απαντάμε εμείς: Δεν απολύεται κανείς! Εφεδρεία, Μετάταξη, Εθελούσια με αποζημίωση κτλ. κτλ.

Φωνάζουνε στην Ε.Ε: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ τη Φοροδιαφυγή!

Της Αριστεράς και της ζέστης

Tου Πασχου Μανδραβελη

Είναι γνωστό ότι η Αριστερά έχει γινάτι με τις ιδιωτικές επενδύσεις. Τα περισσότερα στελέχη της μεγάλωσαν στα ημιφωτισμένα γραφεία της ΚΝΕ και όταν ανακάλυψαν την οικολογία, βρήκαν επιχειρήματα για να χρωματίζουν την αντικαπιταλιστική τους θρησκεία. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και κατά της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Αντιμάχεται και τις δωρεές των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό πιστοποιείται από μια ερώτηση-μνημείο δώδεκα βουλευτών της Προόδου στον υπουργό Παιδείας που έχει τον τίτλο: «Στα χέρια πολυεθνικών συμφερόντων τα δημόσια σχολεία».

Οριζόντιες μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια;

Του Λυκουργου Λιαροπουλου*

Είχα γράψει παλαιότερα ότι η ανάταξη της οικονομίας μας μπορεί να γίνει αν απλώς καταργούνταν οι πρόσφατοι νόμοι που ευθύνονται για το «ξεχείλωμα» της δημόσιας δαπάνης. Αυτοί είναι κυρίως νόμοι με τους οποίους διαμορφώθηκε το επίπεδο της δημόσιας μισθολογικής δαπάνης, που ψηφίσθηκαν την τελευταία, προ κρίσης, δεκαετία.

Εκσυγχρονισμός ή …θάνατος

 του Δημήτρη Νούλα

Εύλογα γεννιούνται ερωτηματικά για την απόφαση του Βαγγέλη Βενιζέλου (ΒΒ) να στηρίξει τις αντιμεταρρυθμιστικές αλλαγές στο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, στέλνοντας μήνυμα ταύτισης με τις συντεχνίες και τον παλαιοκομματισμό στο πανεπιστήμιο. Το χειρότερο είναι ότι ολοένα και περισσότερο φαίνεται να επιδιώκει αυτή την ταύτιση με δεδομένες τις διαρκείς προστριβές του με όλους όσοι από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εκφράζουν εκσυγχρονιστική άποψη (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Μόσιαλος, Στουρνάρας) και θεωρεί ότι τον αμφισβητούν αφήνοντας έτσι πεδίο σύμπλευσης μαζί τους στον πρώην αρχηγό του ΠΑΣΟΚ.

Και περί ανταγωνιστικότητας ουδείς λόγος.

Του Αθ. Χ.  Παπανδρόπουλου


Οι φλεγόμενοι από αντιμνημονιακό μένος έχουν άραγε διαβάσει έστω και μία παράγραφο από το σχετικό κείμενο που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας;  Ασφαλώς όχι.  Διότι, εάν είχε συμβεί το αντίθετο, θα γνώριζαν ότι το μνημόνιο δεν λέει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό που επεσήμαναν τα τελευταία τριάντα χρόνια στις ετήσιες εκθέσεις τους για την οικονομική κατάσταση της Ελληνικής Οικονομίας ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας (Ο.Ο.Σ.Α.), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδoς.Πως και τι έγινε.

Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο «Η μεγάλη ληστεία» Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος:

Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης,

Κρατική Χρεωκοπία - Τι έγινε στην Αργεντινή!

Ιστορικά στοιχεία, παραλληλισμοί, οι αιτίες της κρίσης, η μεγάλη

ύφεση, η υπερχρέωση, η στάση πληρωμών, τα καταναγκαστικά

μέτρα της κυβέρνησης και τα αποτελέσματα τους

Θεωρώντας ότι η κρίση της Αργεντινής, η οποία κατέληξε στη χρεοκοπία της (ένα κράτος, αντίθετα με τους ισχυρισμούς πολλών, μπορεί κάλλιστα να χρεοκοπήσει, ακόμη και σήμερα – όχι όμως να σταματήσει να λειτουργεί), είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων ετών, καθώς επίσης ότι, η συγκεκριμένη χώρα έχει αρκετές ομοιότητες με τη δική μας, αλλά και με τα υπόλοιπα κράτη του «Ευρωπαϊκού Νότου» («αποικήθηκε» κυρίως από Ιταλούς και Ισπανούς), κρίνουμε σκόπιμο να αναφερθούμε αναλυτικά, έτσι ώστε να αξιοποιήσουμε «έγκαιρα» την εμπειρία της - χωρίς να «υποχρεωθούμε» στα ίδια λάθη.

Μα έχουμε κράτος;

Του Γιάννη Μαρίνου


Έχουμε κράτος; Ή μήπως κάτω από τη σοβαροφανή, επιδεικτική και κοστοβόρα επιφάνεια που εκφράζουν οι τρεις πυλώνες της τύποις δημοκρατίας (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία) λειτουργεί το πρώτο κράτος όπου κυβερνά η αναρχία; Αφού οι βουλευτές μας νομοθετούν, αλλά οι νόμοι δεν είναι σεβαστοί ούτε από τους ίδιους, ούτε από τους εκάστοτε κυβερνώντες, ούτε από τους πολίτες, ιδίως όταν καλύπτονται από ασυλία που τους παρέχουν τα κόμματα και οι συντεχνίες τους, ιδιαίτερα της Αριστεράς. Ως προς τη Δικαιοσύνη, δείχνει φοβερά αμήχανη, διερωτώμενη αν ισχύουν οι νόμοι που ψηφίζει η Βουλή ή αν νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, δηλαδή το ατομικό συμφέρον κάθε πολίτη, όπως ο καθένας αυθαιρέτως το αντιλαμβάνεται.

Μια πρόταση για τις αποκρατικοποιήσεις

Του Ν. Χαριτάκη

Πριν από περίπου 16 μήνες, από τις στήλες του κυριακάτικου «Βήματος» (20.2.2011,«Καλύτερα από άλλου είδους δανεισμό») διατύπωνα μια ιδέα. Πρότεινα το αντίτιμο της πλειοδοσίας στη διαδικασία μεταβίβασης της διαχείρισης των δημοσίων δικαιωμάτων, γνωστής και ως αποκρατικοποίηση, να είναι ανοιχτό ώστε να εξοφληθεί από τον πλειοδότη είτε με μετρητά είτε με χρεόγραφα του Ελληνικού Δημοσίου είτε προφανώς και με χρεόγραφα των ΔΕΚΟ που φέρουν την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

Ρόμπερτ Μαντέλ: Η έξοδος από το ευρώ θα σας γύριζε μεμιάς 20 χρόνια πίσω

Ο Ρόμπερτ Μαντέλ αποκαλείται κατά περίπτωση «πατέρας» ή «παππούς» του ευρώ, και όχι άδικα. Ηταν η δική του πρωτοποριακή εργασία στη δεκαετία του 1970 αναφορικά με τη νομισματική δυναμική και τις βέλτιστες νομισματικές περιοχές (optimal currency areas) που αποτέλεσε το θεμέλιο της οικοδόμησης του ευρώ. Για αυτά τα επιτεύγματά του ο

Στο βασίλειο της αυθαιρεσίας

Tου Πάσχου Mανδραβέλη

Ενα ερώτημα: οι υπάλληλοι της Βουλής, που δουλεύουν πολλές φορές υπερωρίες, δεν δικαιούνται να έχουν μια πισίνα κι ένα μπάρμπεκιου; Γιατί δεν το χτίζουν -με δικά τους χρήματα, βεβαίως, βεβαίως- στο προαύλιο του Κοινοβουλίου ή ακόμη καλύτερα στον Εθνικό Κήπο, που έχει κι άπλετο χώρο; Στη χώρα της αυθαιρεσίας τα παράλογα δεν προξενούν πλέον εντύπωση. Ούτε καν γέλιο. Αν, δηλαδή, βλέπαμε σε μια κωμωδία το «εύρημα» να χτίζουν οι

Μπαξίσια και μπάχαλο (στην Υγεία)!

Πριν από μερικές εβδομάδες η υφυπουργός Υγείας κ. Σκοπούλη έκανε μερικές μελαγχολικά ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ. Δυστυχώς, πέρασαν απαρατήρητες από τα ΜΜΕ. Ολα σχεδόν πρόβαλαν τη δήλωση της υφυπουργού ότι δεν της είχαν δοθεί (ακόμη) αρμοδιότητες, ενώ το ζουμί της συνέντευξης ήταν αλλού.

Το Μνημόνιο σε Περίληψη

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 1. Μείωση στρεβλώσεων - Αύξηση παραγωγικότητας

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 2: Μεταρρυθμίσεις για ανάπτυξη 

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 3: Αύξηση εισόδων  

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 4: Μείωση δαπανών δημοσίου 

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 5: Ανάπτυξη: άμεσες επενδύσεις