Ασφαλιστικό, η ξεχασμένη απασφαλισμένη ωρολογιακή βόμβα...

του Γιάννη Μαρίνου

Ενώ ο παγκόσμιος πληθυσμός ξεπέρασε ήδη τα 7 δισεκατομμύρια και τα πεινασμένα πλεονάσματά του τροφοδοτούν τα ασυγκράτητα κύματα μεταναστών κυρίως προς Ευρώπη, η Ελλάδα αντιμετωπίζει το αντίθετο πρόβλημα. Η υπογεννητικότητα συνεπάγεται μείωση του πληθυσμού της που γηράσκει επικινδύνως, ενώ το πελατειακό σύστημα (που δείχνει να συντηρεί και η νέα κυβέρνηση με την επαναφορά της πρότερης φαύλης κατάστασης) οδηγούν στη διάλυση του ήδη προβληματικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Δεν ξέρω αν η σκληρή αναμέτρηση του κ. Τσίπρα με τα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης και το ΔΝΤ θα οδηγήσει σε συμβιβασμό ή σε καταστροφική για την Ελλάδα ρήξη, όμως κάποιοι αριθμοί, που τους αντιπαρερχόμαστε αδιάφορα, δείχνουν ούτως ή άλλως πορεία προς βιβλική καταστροφή (κατά την προσφιλή τηλεοπτική ορολογία).

Προσέξτε παρακαλώ κάποια εφιαλτικά νούμερα: πληθυσμός της Ελλάδας11.000.000, απασχολούμενοι 3.613.000. Τα υπόλοιπα περίπου 7.000.000 δεν εργάζονται, δεν παράγουν τίποτα και εν πολλοίς τους συντηρούν τα 3,6 εκατομμύρια των εργαζομένων. Αυτά τα 7.000.000 των μη εργαζομένων περιλαμβάνουν 2.000.000 παιδιά, φοιτητές, νοικοκυρές, αέργους, σχεδόν 3.000.000 συνταξιούχους και 1.400.000 ανέργους. Αυτό σημαίνει ότι κάθε εργαζόμενος Ελληνας πρέπει με τη δουλειά του να τρέφει τον εαυτό του και δύο άλλους ακόμη που δεν εργάζονται.

Αλλά και αυτών των 3,8 εκατομμυρίων εργαζομένων η παραγωγικότητα είναι προβληματική, αφού σε αυτούς περιλαμβάνονται μερικές δεκάδες χιλιάδες δήθεν εργαζόμενοι στο Δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση, χιλιάδες συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα που δεν εργάζονται, οι παρκαρισμένοι σε διάφορα κομματικά γραφεία ή θέσεις χωρίς αντικείμενο. Ετσι καταλήγει οι πραγματικά εργαζόμενοι να μην υπερβαίνουν τα 2,5 εκατομμύρια.

Το εφιαλτικό αυτό κενό εν μέρει καλύπτουν οι 1,5 εκατομμύριο μετανάστες, που είναι σχεδόν όλοι σκληρά εργαζόμενοι αλλά κατά κανόνα  ανασφάλιστοι, όπως και οι πολλοί επιδοτούμενοι άνεργοι, που όμως συχνά προσφέρουν μαύρη εργασία για να μπορούν να επιβιώνουν, χωρίς καταβολή ασφαλίστρων και αυτοί.

Ολα τα προαναφερθέντα συνεπάγονται εκτός από τη συρρίκνωση του γένους των Ελλήνων και τον κίνδυνο του αφελληνισμού της χώρας (ιδιαίτερα μάλιστα αν ισχύσουν οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για χορήγηση ιθαγένειας στους αλλοδαπούς μετανάστες), και την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, που ήδη βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο.

Η εθελοτύφλωση απέναντι σε αυτό το μείζον πρόβλημα, που αν λείψουν και οι γενναιοδωρίες των Ευρωπαίων συνεταίρων μας θα οδηγηθεί σε άμεση πια αδυναμία πληρωμής συντάξεων ή έστω στην ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωσή τους, δεν συμβιβάζεται με τις αυξήσεις που υποσχέθηκε απερισκέπτως στους δύσμοιρους συνταξιούχους η νέα κυβέρνηση. Ο νέος γενικός γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Ρωμανιάς, που είναι βαθύς γνώστης του θέματος, αποτόλμησε να προειδοποιήσει ότι κινδυνεύει η πληρωμή συντάξεων, αλλά άμεσα υποχρεώθηκε να διαψεύσει τον εαυτό του. Ωστόσο το μείζον αυτό εθνικό πρόβλημα δεν λύνεται έτσι με την αποσιώπησή του, χωρίς μάλιστα να εξηγείται πού οφείλεται και πώς φθάσαμε σε αυτό το αδιέξοδο. Γιατί ένας βασικός λόγος είναι η ανισότητα στους όρους συνταξιοδότησης, με εξαιρέσεις ως προς τα όρια ηλικίας, το ύψος και την προέλευση ασφαλιστικών εισφορών, τη διαγραφή οφειλόμενων εισφορών, κ.ά. Θα επανέλθω αναλυτικότερα προσεχώς.

Του Γ.Μαρίνου από το Βήμα της 15/02/2015.