Η προσγείωση γίνεται απότομα και με θόρυβο, ενώ συνοδεύεται από εμμονές σε συμβολισμούς κενούς ουσίας. Μην αναρωτιέστε γιατί έφυγαν 200.000 πτυχιούχοι, αλλά για το πότε θα φύγουν οι υπόλοιποι. Γράφει ο Χ. Μακρυνιώτης.
Μου προκαλεί πάντα έκπληξη η έκπληξη με την οποία αντιμετωπίζονται τα στοιχεία της Endeavor τα οποία αναμετέδωσε πρόσφατα το CNBC σε σχέση με το brain drain και τους 200.000+ Έλληνες που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα για εύρεση εργασίας στο εξωτερικό.
Η απορία πλέον δεν είναι γιατί έφυγαν 200.000, αλλά αν – ή μάλλον πότε – θα φύγουν οι επόμενοι 250.000 που είναι σε διαδικασία αναζήτησης δουλειάς στην αλλοδαπή και οι υπόλοιποι 800.000 που δηλώνουν ότι το σκέφτονται άμεσα.
Αυτούς πάντως μην τους κλαις. Στη μάνα και στον πατέρα που μεγάλωσαν με τον καημό της ξενιτιάς έχω να πω το εξής:
Οι νέοι Έλληνες που φεύγουν δεν βλέπουν τους εαυτούς τους ως μετανάστες, δεν ακούνε Καζαντζίδη (συνήθως) και δεν περιμένουν την ΕRTSat για να μάθουν τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Είναι άνθρωποι δυναμικοί που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους. Βάζουν σε μια ζυγαριά τον ήλιο, την παραλία, το επαγγελματικό μέλλον, την ποιότητα ζωής, την παιδεία, την υγεία, και αποφασίζουν να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο.
Όσοι περίμεναν την ελπίδα να έρθει, φαίνεται κι αυτοί να το παίρνουν απόφαση. Η προσγείωση γίνεται απότομα και με θόρυβο.
Η μεταφορά πόρων από προγράμματα ενίσχυσης νέων αγροτών, νοσοκομεία και ταμεία στην αποπληρωμή δόσεων για να μη θιγούν για μια ακόμη φορά οι χρόνιοι καρκίνοι της χώρας την ώρα που στη ΔΕΗ αυξάνονται οι αποδοχές, η απουσία οποιασδήποτε αναπτυξιακής δράσης, η εμετική τρι-γλωσσία που ισορροπεί τη δημιουργική ασάφεια με τη σαφή ανικανότητα, το μαγκιόρικο φτιασίδωμα μιας τελειωμένης κρατικής μηχανής, οι συμφωνίες που συζητιούνται στη Βουλή αλλά δεν τίθενται για ψήφιση, η εμμονή σε συμβολισμούς που είναι καλοί για ψυχολογικό ντοπάρισμα, αλλά εντελώς κενοί ουσίας δείχνουν δυστυχώς ότι:
Η ανικανότητα και η αδυναμία της χώρας να αποκτήσει υγιή σκελετό και θεσμούς είναι χρόνια και αθεράπευτη και ρουφά σαν μαύρη τρύπα οποιαδήποτε διάθεση και προσπάθεια για αλλαγή. Η δε κυρίαρχη κοντόφθαλμη, ναρκισσιστική, εγωπαθής εμμονή της πλειοψηφίας των κατοίκων της να αναζητούν παντού εχθρούς και δαιμόνια, αποδιώχνοντας οποιαδήποτε ατομική και συλλογική τους ευθύνη, δείχνει κόμπλεξ και μικρότητα.
Σε σένα λοιπόν που είσαι στους 200.000 που έχουν ήδη φύγει, ή στους 250.000 που το ψάχνουν ή στους 800.000 που το σκέφτονται άμεσα έχω να πω: κοίτα μπροστά και πήγαινε όπου σου επιτρέπουν να ζεις όχι μόνο τρώγοντας και αναπνέοντας «αξιοπρέπεια», αλλά και βρίσκοντας μια δουλειά που σε εξελίσσει, σε πληρώνει και σου μαθαίνει.
Στον δε καθέναν από τα υπόλοιπα 9.000.000 που μένουν πίσω: μην εναποθέτεις τις ελπίδες σου σε καμία ελληνική ή ξένη κυβέρνηση. Την αξιοπρέπεια δεν τη διεκδικείς με εμετικές μαγκιές, κομπλεξικές μικροπρέπειες πρώην πρωθυπουργών, λαϊκιστικές κορόνες και συμβολισμούς χωρίς τέλος, αλλά δημιουργώντας συνθήκες συγκροτημένου κράτους και δουλειές.
Αν θέλουμε σώνει και ντε συμβολισμό, ας φορέσουμε όλοι στο χέρι βραχιολάκι για «Μάρτη» που είναι και επίκαιρο – μπας και γλιτώσουμε συλλογικά και δεν καούμε.
* Ο κ. Χ. Μακρυνιώτης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Endeavor Greece
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου