Η ελληνική κυβέρνηση έχει μια σχεδόν αδύνατη αποστολή κατά τη διάρκεια των προσεχών τεσσάρων μηνών: την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με τους πιστωτές της, ενώ παράλληλα πρέπει να διατηρεί την εμπιστοσύνη του λαού.
Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας έχει μόνο τον εαυτό του για να κατηγορεί. Ο πρωθυπουργός έκανε μια ανεύθυνη εκστρατεία προεκλογικών υποσχέσεων, από την οποία πρέπει τώρα να απεγκλωβιστεί.
Έχουμε ήδη δει το πρώτο στάδιο της «κωλοτούμπας»: Το αίτημα της περασμένης εβδομάδας για την παράταση του τρέχοντος προγράμματος – τη δέσμευση της νέας κυβέρνησης να μην καταργήσει τις μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης ή να προβεί σε μονομερή μέτρα, ενώ μια νέα σύμβαση είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Η «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτεί τρεις φάσεις.
Πρώτον, τα θεσμικά όργανα, μέχρι πρωτινός γνωστά ως «Τρόικα» πιθανότατα θα κάνουν περισσότερες παραχωρήσεις σε αντάλλαγμα, να μην καεί η Αθήνα μέσα στον επόμενο μήνα. Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, επικεφαλής του Eurogroup, έχει υπαινιχτεί τη δυνατότητα μιας τέτοιας ρύθμισης σε συνέντευξή του στους Financial Times.
Δεύτερον, ο Τσίπρας θα πρέπει να υπαναχωρήσει από τις περισσότερες προεκλογικές υποσχέσεις του, μέχρι το τέλος του Απριλίου, όταν η λίστα μεταρρυθμίσεων που υποβλήθηκε την περασμένη Δευτέρα πρέπει να προσδιοριστεί περαιτέρω.
Στη συνέχεια, θα γίνει εμφανές ότι το μεγαλύτερο μέρος της «εποικοδομητικής ασάφειας» του Γιάννη Βαρουφάκη, θα έχει διευκρινιστεί προς όφελος των πιστωτών. Η Ελλάδα μπορεί κάλλιστα να επιτύχει το στόχο της, να μειώσει το στόχο για πρωτογενές έλλειμμα στο 1,5 τοις εκατό για το τρέχον έτος από το προηγούμενο 3 τοις εκατό του στόχου. Όμως, δεδομένου ότι η οικονομία έχει σφυρηλατηθεί από τις πολιτικές ανοησίες τους τελευταίους δύο μήνες, θα απαιτηθεί και άλλη λιτότητα.
Τέλος, ο Τσίπρας θα πρέπει να συμφωνήσει για ένα ουσιαστικά ένα νέο μνημόνιο συνεργασίας μέχρι το τέλος Ιουνίου.
Δεδομένου ότι «μνημόνιο» είναι ένας τοξικός όρος στην Ελλάδα, πρέπει να είναι σε θέση να ξεφύγει από την ορολογία αυτής της νέας σύμβαση. Η επόμενη μακροπρόθεσμη συμφωνία θα περιλαμβάνει νέα χρήματα από τους πιστωτές στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα για την υλοποίηση σκληρών μεταρρυθμίσεων – και ολόκληρη η συμφωνία θα συνεχίσει να παρακολουθείται από τα θεσμικά όργανα.
Η Αθήνα μπορεί να πάρει κάποια ελάφρυνση του χρέους για να γλυκάνει το χάπι. Αλλά ακόμα και αυτό δεν είναι εγγυημένο. Πράγματι, είναι πιο πιθανό να το λάβει αυτό, εάν η κυβέρνηση εργαστεί σκληρά για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με τους πιστωτές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου