Η συνάρτηση του χρήματος (2η προσέγγιση) (By ExFoREx)

Το κεφάλαιο σχέσης μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης και η σχέση του εμπορικού ισοζυγίου με την συνάρτηση Έργο = Χρήμα

Καλημέρα.

Στον παρόντα μίτο, θα προσπαθήσω να συνδέσω ένα κομμάτι που έχει άμεση σχέση με την παραπάνω συνάρτηση και το πώς κάποιες παραγωγικές και εμπορικές διαδικασίες, επηρεάζουν δραματικά την παραπάνω σχέση αλλά κυρίως, πως αυτές οι φαινομενικά ασήμαντες και αδιάφορες αλλαγές, μπορούν να διαλύσουν το βιοτικό επίπεδο μιας κοινωνίας, ως οικονομικού γεωπολιτικού συνόλου.

Κατ΄ αρχή, έχουμε ένα δεδομένο, ότι ζούσαμε σε ένα πληθωριστικό περιβάλλον, όπου και το χρήμα πληθωριζόταν αλλά προφανώς και τα αγαθά  – υπηρεσίες, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης της οικονομίας και προφανώς και της μεγέθυνσης του ΑΕΠ. Παράλληλα είχαμε και το φαινόμενο της πιστωτικής επέκτασης η οποία σε αρκετά μεγάλο βαθμό (ίσως άνω του 55%) είχε να κάνει τελικά με την κατανάλωση και την μεταμόρφωση χρήματος σε πάγιες μορφές αγαθών.

Όπως ανέφερα και στην πρώτη προσέγγιση του συγκεκριμένου θέματος, η ανάπτυξη προκαλείται τόσο από τις πάσης φύσεων μορφές παραγωγικών επενδύσεων (οι οποίες όμως προφανώς αποσκοπούν σε ΠΩΛΗΣΕΙΣ…άρα κατανάλωση) όσο και στις κάθε αυτές καταναλωτικές επενδύσεις, σε αγαθά και υπηρεσίες δηλαδή που είτε προσφέρουν υψηλό συντελεστή ανταποδοτικότητας είτε χαμηλό. (πχ, υψηλός συντελεστής ανταποδοτικότητας στο οικονομικό σύνολο της χώρας μας έχει η αγορά ενός Ελληνικού προϊόντος γιατί ενεργοποιούμε πολλά στάδια της παραγωγής του εντός της χώρας μας, αντίθετα χαμηλή ανταποδοτικότητα έχει πχ ένα ξένο προϊόν που επιστρέφει εντός της χώρας του φόρους του και ένα κέρδος στον μεσάζοντα μεταπωλητή, αλλά κανένα όφελος σε άλλες βαθμίδες της παραγωγής του, σε εσωτερικό πάντα επίπεδο)

Άρα έχουμε ένα δεδομένο από τα παραπάνω.
Μια οικονομία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τελικά βασίζει την ανάπτυξη της ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ… ατυχές; Εν μέρει φαντάζει πως ναι… αλλά δεν είναι. Προφανώς η παραγωγή προκαλείται από την κατανάλωση, και πάνω στην παραγωγή προκαλείται και η ΕΡΓΑΣΙΑ!
ΟΥΠΣ… κάτι κτυπήσαμε εδώ, ένα «κοίτασμα χρυσού»
Η κατανάλωση προκαλεί την παραγωγή και αυτή με την σειρά της προκαλεί την εργασία, άρα προκαλεί ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ!
Τι γίνεται όμως αν η κατανάλωση στραφεί περισσότερο σε αγαθά με μικρό συντελεστή ανταποδοτικότητας στην εσωτερική μικροοικονομία μιας χώρας;
Στηρίζουμε την εργασία άλλων χωρών, αυξάνοντας μεν το ΑΕΠ μας αλλά από την άλλη χωρίς να ενεργοποιούμε την ΕΡΓΑΣΙΑ της παραγωγής σε αναλογικά ισόρροπο βαθμό.
Το έλλειμμα αυτό τελικά πιέζει τα εισοδήματα αρχικά με έμμεσο τρόπο και στο τέλος (έκρηξη της οικονομικής κρίσης) με άμεσο τρόπο.

Η καταναλωτική συμπεριφορά λοιπόν, είναι ένα σοβαρό θέμα το οποίο πάντα εξετάζεται και από μακροοικονομικής άποψης, και φυσικά έχουν ληφθεί διάφορα μέτρα για την προστασία των οικονομικών συνόλων, μεταξύ άλλων, το πλέον χαρακτηριστικό, τα μέτρα δασμολογικής φύσης.

Πάμε τώρα να δούμε μερικά νούμερα τα οποία είναι χαρακτηριστικά για την Ελληνική οικονομία.
Η Ελλάδα είχε σταθερά εμπορικό έλλειμμα ενώ και στις τρέχουσες συναλλαγές σχεδόν πάντα ήμασταν στο μείον. Ακόμα και στο συναλλαγματικό ισοζύγιο συνολικά (συμπεριλαμβανομένου των χρημάτων που μπαίνουν στην ή βγαίνουν από την χώρα μας, έχουμε σχεδόν πάντα έλλειμμα.
Φανταστείτε ότι το 2009 η χώρα μας είχε εμπορικό έλλειμμα στα ΤΡΟΦΙΜΑ της τάξης των 2,6δις ενώ και το 2010 έφτασε τα 1,8δις!!! Το ποσό είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ!!! Και αναδεικνύει ένα πράγμα, το πόσο ΑΝΑΓΚΗ έχουμε…τις διεθνείς συναλλαγές μας, προκειμένου να συνεχίσουμε να λειτουργούμε και να υπάρχουμε. Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό που αναφέρω, ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ θα έλεγα και απαιτεί τεράστια σύνεση για το πώς πρέπει η χώρα μας να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση.
Για να μην μακρηγορώ, θα σας πω μια φράση: Η Ελλάδα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ! Και ο νοών, νοείτω!

Χαρακτηριστικά παραθέτω αυτά τα δύο γραφήματα που βρήκα από το internet

Το αποτέλεσμα για την Ελληνική οικονομία είναι ΕΝΑ!
Μείωση του χρήματος προς αύξηση του έργου, το οποίο είναι κυρίως προϊόν ξένης παραγωγής, άρα μικρής ανταποδοτικότητας για την Ελληνική εργασία.

Έχουμε λοιπόν για την Ελλάδα ΕΡΓΟ > ΧΡΗΜΑ, ή έλλειψη χρήματος.
Αλήθεια… λεφτά υπάρχουν κύριε Παπανδρέου; (συγνώμη αλλά η μπηχτή αξίζει)

Και τι γίνεται κυρίες και κύριοι όταν έχεις λιγότερα χρήματα προς περισσότερα αγαθά;

Μειώνεις την κυκλοφοριακή ταχύτητα του χρήματος.

Δηλαδή;

Μειώνεις την συναλλακτικότητα μεταξύ των φορέων της οικονομίας.

Δηλαδή;

Μειώνεις τις πωλήσεις, τους τζίρους, τα έσοδα, άρα και οι θέσεις εργασίας δεν μπορούν να στηριχθούν, άρα ή απομειώνεις την αποζημίωση της εργασίας ή μειώνεις τις θέσεις εργασίας (συνήθως γίνονται ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ)

Αυτό τι προκαλεί;

Αναγκαστικά λόγω μη αρκετού χρήματος, οι τιμές των αγαθών θα μειωθούν κατά το ποσοστό (μεσοσταθμικά) του πλεονάζοντος έργου, κάποια προϊόντα που προφανώς δεν είναι πρώτης ανάγκης, οι τιμές θα καταρρεύσουν. Δεν θα μπορούν να στηρίξουν – συντηρήσουν εισοδήματα, οι άνθρωποι θα μείνουν άνεργοι και δεν θα μπορούν να βρουν εύκολα εργασία.

ΑΠΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ!

Ναι αλλά στην Ελλάδα έχουμε πληθωρισμό.

Το μεγάλο παράδοξο και .ο…χειρότερος δυνατός συνδυασμός οικονομικού περιβάλλοντος.
Το να συρρικνώνονται συνολικά και μεσοσταθμικά τα εισοδήματα, την στιγμή που έχεις μείωση των ενεργών οικονομικών μονάδων της οικονομίας, υψηλή ανεργία, λουκέτα και ταυτόχρονα λόγω υψηλού κόστους του κρατικού μηχανισμού, να ζητάς και περισσότερα από τον ΜΕΙΟΥΜΕΝΟ ενεργό πληθυσμό.

ΝΑΙ… η συνταγή πρέπει να αλλάξει, μας τελείωσε το μοντέλο της φορολόγησης εδώ και καιρό, ακριβώς όπως περιγράφει η καμπύλη Laffer.
http://en.wikipedia.org/wiki/Laffer_curve

Το δράμα μιας κοινωνίας (και ενός κράτους) που έχει μάθει να ζει ή να λειτουργεί με βάση τα υψηλά κόστη είναι ότι δυστυχώς, ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ, εκφράζεται με το φαινόμενο της πιστωτικής επέκτασης, η οποία όμως δεν γίνεται με γνώμονα αναπτυξιακά μοντέλα, αλλά καταναλωτικά ή μετατροπής χρήματος σε πάγιες μορφές οι οποίες προφανώς έχουν στο μέλλον μικρότερη ανταποδοτικότητα, έστω και σε μικρό βαθμό.


Λύση του προβλήματος.

Κατ’ αρχή, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αλλάξουμε τρόπο ζωής. Είναι δεδομένο αυτό. Η μείωση του ΑΕΠ κυρίως λόγω μείωσης της κατανάλωσης είναι δυστυχώς μονόδρομος και μετά λύπης μου αναφέρω ότι είναι ΕΝ ΓΝΩΣΗ των διοικούντων, Ελλήνων και ξένων!!!
Υπάρχει όμως ένα θέμα, μια κοινωνία που ασθενεί λόγω της ασθενούς παραγωγικής μηχανής. (σημείωση, δεν έχει σημασία τι παράγεις, μπορεί να είναι υπηρεσία ή οτιδήποτε άλλο, αρκεί αυτό να προκαλεί «κίνηση στο χρήμα»)
Είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ λοιπόν να πετύχουμε δύο πράγματα για την αλλαγή του κλίματος της οικονομίας μας.
1ον, προφανώς η μείωση του κράτους αφού έτσι και αλλιώς η χώρα μας αδυνατεί να συντηρήσει έναν τόσο μεγάλο κρατικό μηχανισμό.
2ον ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, αύξηση και ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με μοναδικό στόχο τον καλύτερο επιμερισμό του κόστους λειτουργίας του κράτους μας.

Αυτά τα δύο πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα και χωρίς καθυστερήσεις.

Το Νο2 όμως ποιος θα το πράξει; Ο Έλληνας ιδιώτης που έχει μειώσει την περιουσία του; Που έχει χρέη στις τράπεζες λόγω της κακής κατάστασης της επιχείρησης του και που μόλις…απέλυσε το 30% του εργατικού του δυναμικού; (για να μην πω ότι βάρεσε κανόνι και τώρα κρέμεται από ένα σκοινί…)
Δυστυχώς κυρίες και κύριοι, αυτό το πράγμα χωρίς ξένες επενδύσεις όχι τόσο στις ιδιωτικοποιήσεις αλλά κυρίως ελεύθερες, ΝΕΕΣ επενδύσεις, δεν γίνεται.
Καλώς ή κακώς η χώρα μας πρέπει να ενδώσει σε μια σειρά από αιτήματα για την δημιουργία θέσεων εργασίας.
Δεν είμαι υπέρμαχος της δουλείας… αλλά δεν είμαι υπέρμαχος της ανεργίας και γνωρίζω πολύ καλά της εξής σχέση:
Χαμηλή ανεργία = βελτίωση βιοτικού επιπέδου
Και
Χαμηλή ανεργία = ισχυροποίηση των εργασιακών δικαιωμάτων των πολιτών

Αυτή την στιγμή έχουμε ένα στόχο, να μειώσουμε την ανεργία. Με 20% ανεργία κυρίες και κύριοι, τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

Από την άλλη πλευρά όμως, αν εφαρμοστεί αυτό, θα δούμε πόσο εύκολα μειώνεται το έλλειμμα του προϋπολογισμού και γίνεται πλεόνασμα (όχι απλά πρωτογενές αλλά και σε δευτερογενή βαθμό) και πόσο εύκολα αλλάζει η σχέση δυνατότητας αποπληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας μας…
Εδώ να κάνω μια σημείωση, κάτι που δεν μας λένε πολλοί από αυτούς που κάνουν λόγω για επιλεκτικές χρεοκοπίες, χρεοκοπίες, κουρέματα και λοιπά.
Γνωρίζεται ότι οι ξένες τράπεζες διαθέτουν μόλις 75δις Ελληνικού χρέους;
Πρέπει λοιπόν με ΑΝΟΙΚΤΑ ΜΥΑΛΑ να εξετάσουμε τις συνέπειες που θα έχει Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, σε κάθε απόφαση που θα λάβουν οι κυβερνώντες.

Περισσότερα για την λύση το προβλήματος, σε άλλο μίτο, γιατί προς το παρόν, εξετάζουμε την Συνάρτηση Του Χρήματος και πως αυτή επηρεάζεται από διάφορα φαινόμενα της μάκρο και μίκροοικονομίας.

Έπεται συνέχεια:
Καλημέρα και ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιερώσατε.
Σημείωση: Το θέμα αποτελεί συνέχεια του:
http://mconstantinos.blogspot.gr/2014/10/1-by-exforex.html

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο: www.capital.gr