Εκλογές, Δημοσκοπήσεις, Έξοδος από το Μνημόνιο και όλα αυτά μαζί σε ένα αχταρμά.............

Μιας και το θέμα των ημερών ΔΕΝ έχει να κάνει πλέον με καμία λογική και κανένα θεμελιώδες μέγεθος, παρά μόνον με την εκλογολογία και τα λόγια τα "παχιά" διανθισμένα με κατηγορίες για "αργυρώνητους" Βουλευτές και άλλες "ομορφιές", ας ρίξουμε μια ματιά στα αποτελέσματα των  τελευταίων δημοσκοπήσεων και ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.  


Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται τα αποτελέσματα, που έχουν δώσει οι αντίστοιχες εταιρείες στις έρευνες κοινής γνώμης που έχουν διεξάγει και σύμφωνα με τα site τους:

Παρατηρήσεις:

1,- Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δείχνει να έχει οριοθετήσει το άνω εύρος των εκλογικών του ποσοστών σχεδόν στα επίπεδα των ευρωεκλογών του 2014, χωρίς ανοδικές εξάρσεις. Παράλληλα στις 3 από τις 5 δείχνει να έχει σαφές προβάδισμα που ξεπερνά τα όρια του στατιστικού λάθους.  Δεν δείχνει όμως να καρπώνεται περαιτέρω ποσοστά από τις δεξαμενές αυτών που είτε απείχαν είτε ψήφισαν κάποιο μικρό κόμμα/λευκό/άκυρο  στις περασμένες εκλογές. 

Αυτό μάλιστα, κατά την ταπεινή μου άποψη, γίνεται σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για τη συγκυβέρνηση που έχει λάβει τα πιο σκληρά οικονομικά μέτρα μεταπολεμικά, ενώ έχει υποπέσει σε σωρεία λαθών που τις έχουν στοιχίσει τα μάλα, όπως αυτό με τον ΕΝ.Φ.Ι.Α.

2.- Η Ν.Δ. παρά την προσπάθεια να προσεγγίσει την λαϊκή δεξιά με την υπουργοποίηση των εκπροσώπων της - Γιακουμάτος, Ντινόπουλος, Βούλτεψη - και την αποπομπή μεταρρυθμιστικών φωνών, δείχνει ότι δεν έχει καταφέρει κάτι ανάλογο.  Αντίστοιχα μάλλον με τη συγκεκριμένη κίνηση απομάκρυνε τους ψηφοφόρους που κινούνται στο κέντρο.  Παρόλα αυτά δείχνει να κινείται περίπου στα επίπεδα των ευροεκλογών του 2014.

3.- Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνεχίζει να πληρώνει το τίμημα των τελευταίων σαράντα ετών διακυβέρνησης.

Γενικά:

Εφόσον τα συγκεκριμένα ποσοστά επαληθευθούν και εφόσον δεν εκλεγεί ΠτΔ, πάμε για μια σύνθεση της Βουλής με επτά (;) κόμματα, πράγμα που σημαίνει ότι η αυτοδυναμία θα κριθεί σε ποσοστά υπεράνω του 36,00%.  Με τα σημερινά δεδομένα, κανένα κόμμα δεν δείχνει να έχει τη δυνατότητα για το σχηματισμό κυβέρνησης και θα πρέπει να αναζητηθούν συμμαχίες, στην περίπτωση που δεν εκλεγεί ΠτΔ, ποιες είναι αυτές οι συμμαχίες;  Ένα διαιρεμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Το Ποτάμι; Δεν φτάνουν. Άρα;ή μια μεγάλη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;  Πόσο είναι δυνατόν να συγκατοικήσουν και να στηρίξουν την ίδια κυβέρνηση ο Γεωργιάδης με τον Λαφαζάνη; Ο Μητσοτάκης με τον Στρατούλη; 

Ένα άλλο σενάριο θα ήταν να ευοδωθούν τα  σενάρια απεμπλοκής της χώρας από την τρόϊκα, σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξεμένει από το σύνολο της επιχειρηματολογίας του, δηλαδή την έξοδο από το μνημόνιο.

Είναι όμως αυτό δυνατόν; Ας δούμε τις προοπτικές:

1.- Στην καλύτερη περίπτωση για την συγκυβέρνηση θα υπογραφεί ένα Post Programme Surveillance (PPS) όπως και στην περίπτωση της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, θα δεχτούν κάτι τέτοιο οι Ευρωπαίοι; Μάλλον όχι, μιας και από τη μία υπάρχει διεθνής αναταραχή στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου και από την άλλη δεν έχουν σχεδόν καμία εμπιστοσύνη σε ένα πολιτικό σύστημα που εδώ και 4 χρόνια άλλα συμφωνεί και άλλα προσπαθεί να κάνει εκ των υστέρων ενώ ακόμη και ψηφισμένοι από την Βουλή νόμοι παραπέμπονται στις καλένδες μιας και δεν εκδίδονται οι εφαρμοστικές αποφάσεις και Π.Δ.

2.- Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή που ακούγεται τελευταία και έχει σχέση με ένα πρόγραμμα τύπου ενισχυμένης επιτήρησης ή αλλιώς Post Programme Enhaced Surveillance (PPES) με παράλληλη δημιουργία προληπτικής γραμμής χρηματοδότησης από τον European Stability Mechanism (ESM).  Ο συγκεκριμένος όμως μηχανισμός έχει δύο πιστωτικές γραμμές που και οι δύο απαιτούν την υπογραφή Memorantum of understanting (MoU) ή κατά τα δικά μας ενός μνημονίου, πράγμα που στον Ελληνικό μικρόκοσμο έχει δαιμονοποιηθεί ευθύνη τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης.

3.- Η υιοθέτηση μιας Ad hoc πιστωτικής γραμμής για την Ελλάδα.  Οι Ευρωπαίοι έχουν δαπανήσει πολλά δις οικειοποιούμενοι το Ελληνικό χρέος, δεν νομίζω να διστάσουν να προχωρήσουν σε μια "μικρή" δανειοδότηση της τάξης των 10-12 δις € - όση και η υπολειπόμενη δανειοδότηση από το IMF - ενώ παράλληλα θα εγγυούνται - περισσότερο στους εαυτούς τους - τις Ελληνικές εκδόσεις. 

Εδώ όμως ποιοι όροι θα μπουν; Ποιες υπογραφές θα ζητηθούν; Γιατί χωρίς όρους και χωρίς υπογραφές τίποτε δεν κινείται.

Και επανερχόμενοι στα εκλογικά, πως θα δικαιολογήσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. την άρνηση υπογραφής σε μια - το πιθανότερο - συμφέρουσα πρόταση; Εάν αρνηθεί τι θα κάνει εφόσον εκλεγεί; Με ποιους θα διαπραγματευθεί; Εάν αποδεχθεί πως θα το δικαιολογήσει στους Λαφαζάνηδες;

Ερωτήματα που μένει να απαντηθούν συντόμως