Επί 2 χρόνια φωνασκούν για την κακιά τρόϊκα, οδύρονται για τα μέτρα που ξεβόλεψαν φυσικά τον μισό πληθυσμό που είχε συνηθίσει στις αργομισθίες και στο κράτος «πατερούλη» που τους τάιζε σαν κακομαθημένα παιδιά του νηπιαγωγείου κάθε φορά που έβαζαν τα κλάματα.
Επί 2 χρόνια φωνάζουν για τους «τοκογλύφους» που μας δανείζουν με μεσοσταθμικό επιτόκιο 1,8% ενώ τις περισσότερες των περιπτώσεων οι ίδιοι δανείζονται με υψηλότερα ποσοστά επιτοκίου, βέβαια απαιτούν να μην έχουμε αργομισθίες, να μην σπαταλάμε 9,5 δις € για ιατρικονοσοκομειακή/φαρμακευτική δαπάνη όταν η αντίστοιχη με πληθυσμό Πορτογαλία είχε 2,5 δις € (στοιχεία 2009). Απαιτούσαν επίσης να μην βγαίνουν σε σύνταξη 45αρηδες ως απόμαχοι και μάλιστα με συντάξεις ανώτερες του μισθού τους. Απαιτούσαν να μην χρηματοδοτούνται οργανισμοί που ούτε πρόσφεραν τίποτε ούτε είχαν λόγο ύπαρξης παρά μόνον το βόλεμα του κομματικού στρατού απαιτούσαν και τόσα άλλα, αυτονόητα για οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος, αδιανόητα όμως για την δική μας, πάντα, ιδιαίτερη περίπτωση.
Επί 2 χρόνια και ανά τρίμηνο είχαμε "κομβικές" συγκεντρώσεις, "κομβικές" πορείες κλπ "κομβικά" που δεν κατάφερναν να μαζέψουν ούτε τους διοργανωτές.
Από την άλλη δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε πάντως να τονίσουμε ότι και η τρόικα έκανε λάθη και μάλιστα αρκετά. Κατ΄ αρχήν αντί να απαιτήσει να προχωρήσουν άμεσα οι διαρθρωτικές αλλαγές και η περιστολή της τεράστιας σπατάλης του κράτους ανεχόταν τα ισοδύναμα. Βέβαια αν αυτό γινόταν με τα εκατομμύρια βολεμένους θα είχαμε «λαϊκή» επανάσταση των βολεμένων αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Κατά δεύτερον έπεσε έξω σε πολλούς υπολογισμούς της όπως την εκτέλεση του προϋπολογισμού που και τα 2 τελευταία χρόνια όχι απλά έπιασε τους στόχους αλλά τους ξεπέρασε κατά πολύ, βασιζόμενο όμως σε βαρύτατη φορολογία κατά κύριο λόγο.
Για πρώτη φορά το κράτος δείχνει να μπαίνει σε μια τάξη, τα ισοζύγια τρεχουσών συνναλαγών - ο σπουδαιότερος δείκτης για μια οικονομία - έχουν γυρίσει θετικά, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. έχουμε αρχίσει να περνάμε από ύφεση σε αναπτυξιακούς ρυθμούς, ενώ πολλές επενδύσεις άρχισαν να υλοποιούνται και αρκετές ιδιωτικοποιήσεις έχουν ωριμάσει τα μάλα.
Εφόσον- τελικά - οδηγηθούμε σε εκλογές και με την προϋπόθεση ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καταλάβει την εξουσία, θα πρέπει εντός 2 βδομάδων, οπότε και λήγει η επέκταση της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου σύμφωνα με την τελευταία απόφαση του Eurogroup, να συμφωνήσει με τους εταίρους για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας.
Πραγματικά τη συγκεκριμένη στιγμή και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση του Τσίπρα. Από τη μία να πρέπει να συμφωνήσω με τους εταίρους γιατί αλλιώς θα καταρρεύσει το σύμπαν αλλά για να γίνει αυτό θα χρειαστεί να αναθεωρήσω - το λέω ευγενικά - το σύνολο των υποσχέσεων που έδωσα σε όλους αλλά ακόμη και αυτό να γίνει στο εσωτερικό μέτωπο θα έχω να αντιμετωπίσω τους Λαφαζάνηδες που θα με κρατούν οριακά στην εξουσία ενώ το πλήθος θα ωρύεται ότι εξαπατήθηκε. Ποιος ξεχνά τους κοψοχέρηδες;
Λύση εφικτή υπάρχει και περιγράφεται μόνο στην ανάλυση της BNP-Paribas η οποία αναφέρει ότι ο Σαμαράς θα μπορούσε να ζητήσει ψήφο στον Π.τ.Δ. ενώ παράλληλα να ορίσει εκλογές για το Φθινόπωρο του 2015, το ίδιο περίπου υποννοεί και η Normura όταν και ενώ πλήθος βουλευτών αρνείται την εκλογή μειώνει τις πιθανότητες εκλογών από το 70% στο 60%.
Τελικά η μόνη διέξοδος για τις ευχές του Τσίπρα μάλλον είναι στα χέρια του Σαμαρά......θα του την δώσει ή ως νέος Μακιαβέλι θα τον υποχρεώσει να σβήσει μέσα από μια εκλογική "νίκη" που θα "ζήλευε" και ο Βασιλεύς Πύρρος της Ηπείρου;
Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου, δεν θα ήθελα να είμαι Αλέξη........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου