Αν προσπαθήσουμε να δούμε τα πραγματικά γεγονότα και τα πραγματικά στοιχεία. το όφελος της χώρας από τη συμμετοχή της στην Ε.Ε. είναι τόσο οικονομικό όσο και γεωπολιτικό, το τελευταίο δεν χρειάζεται καν να το αναλύσουμε.
Τι γίνεται όμως με το οικονομικό σκέλος. Η Ελλάδα έχει δύο πηγές εισοδήματος από την Ε.Ε. α) το ΕΣΠΑ 2014-2020 ύψους περίπου 19 δις € και β) την χρηματοδότηση μέσω της δανειακής σύμβασης η οποία και διατηρεί τη χώρα εν ζωή οικονομικά, γ) τη δανειοδότηση της μέσω της Ε.Τ.Επ.
Τι ισχύει όμως και με βάση την αρχή της αιρεσιμότητας;
α) ΕΣΠΑ 2014-2020
Διαβάζουμε στη σελίδα 119 της μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ που καταρτίσθηκε για λογαριασμό της Τ.τ.Ε.τον Απρίλιο του 2014:
«Αιρεσιμότητες (conditionalities)
Σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις, η Επιτροπή μπορεί να ζητήσει από τα κράτη-μέλη, για τα οποία υπάρχει Σύσταση του Συμβουλίου για υπερβολικό έλλειμμα ή χρέος ή που βρίσκονται σε καθεστώς ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (EFSF) ή/και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), ή από τον αντίστοιχο Κανονισμό του Συμβουλίου για χώρες εκτός Ευρωζώνης, να τροποποιήσουν τη Σύμβαση Εταιρικής Σχέσης και τα επιχειρησιακά τους προγράμματα προκειμένου να συμβάλουν στη μακροοικονομική προσαρμογή τους.
Σε αντίθετη περίπτωση, η Επιτροπή μπορεί να αναστείλει την πληρωμή μέρους ή και του συνόλου των πόρων για τα επιχειρησιακά προγράμματα. Θα μπορεί επίσης να αναστέλλεται η καταβολή πόρων των Διαρθρωτικών Ταμείων μετά από σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου.»
β) Δανειακή Σύμβαση και MoU
Στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτονόητο ότι οποιαδήποτε ενέργεια κατάργησης του Memorandum of Understading, θα προκαλέσει αυτόματα την αναστολή οποιασδήποτε χρηματοδότησης μιας και το Μνημόνιο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Δανειακής Σύμβασης, όσο και εάν θέλουν και προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Εδώ να αναφέρουμε ότι η Δανειακή σύμβαση στηρίζεται ακριβώς στην αρχή της αιρεσιμότητας γι αυτό και επιτρέπει στους δανειστές να αναστέλλουν τις δόσεις εφόσον κρίνουν ότι δεν έχουν επιτευχθεί οι στόχοι.
γ) Λοιπές κυρώσεις
Όμως οι κυρώσεις για την Ελλάδα θα παραμείνουν σε αυτό το επίπεδο; Η απάντηση είναι κατηγορηματική και μονολεκτική.....ΟΧΙ. Η αρχή της αιρεσιμότητας ισχύει και εδώ.
Σύμφωνα με την μελέτη της Αν. Καθηγήτριας κας Μενδρινού το Συμβούλιο της Ε.Ε. έχει την αρμοδιότητα (σελ. 45):
«Για την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας προβλέπεται ότι η μη συμμόρφωση ενός κράτους μέλους με την σύσταση του Συμβουλίου της παραγράφου 9 επιτρέπει στο Συμβούλιο, μετά από σύσταση της Επιτροπής, να λάβει μέτρα ενάντια στο εν λόγω κράτος μέλος, ενημερώνοντας σχετικά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Άρθρο 126(11) ΣΛΕΕ, πρώην Άρθρο 104(11) ΣΕΚ).
Τα μέτρα είναι στην διακριτική ευχέρεια του Συμβουλίου και περιλαμβάνουν:
– να απαιτήσει να δημοσιεύει το εν λόγω κράτος μέλος πρόσθετες
πληροφορίες τις οποίες ορίζει το Συμβούλιο, προτού εκδώσει ομολογίες και
χρεόγραφα,
– να καλέσει την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αναθεωρήσει την
πολιτική δανεισμού που ασκεί έναντι του εν λόγω κράτους μέλους,
– να απαιτήσει από το εν λόγω κράτος μέλος να καταθέσει ατόκως στην
Ένωση ποσό κατάλληλου ύψους, έως ότου, κατά τη γνώμη του Συμβουλίου,
διορθωθεί το υπερβολικό έλλειμμα,
– να επιβάλει πρόστιμα εύλογου ύψους.»
Συμπεράσματα:
Η Ε.Ε. μπορεί να αναστείλει:
α) τις πληρωμές του ΕΣΠΑ
β) τις πληρωμές της Δανειακής Σύμβασης
γ) τις εκκρεμούσες δανειοδοτήσεις μέσω της Ε.Τ.Επ.
δ) να επιβάλλει πρόστιμα αρκετών δις €
Με λίγα λόγια να κόψει τον αέρα της οικονομίας από κάθε μορφής χρηματοδότηση.
Αναρωτιέμαι, πόσο χρόνο μπορεί μια Οικονομία να αντέξει να πληρώνει υπέρογκα πρόστιμα ενώ δεν θα έχει ανάσες χρηματοδότησης με κλειστές τις στρόφιγγες από την Ε.Κ.Τ. τα διαρθρωτικά ταμεία, την Κ.Α.Π. και την Ε.Τ.Επ.;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου