Tim Worstall, Forbes: Το Ελληνικό δίλημμα του Τσίπρα: Χρεοκοπία ή Προδοσία των ψηφοφόρων

Η γενική άποψη είναι ότι το τέλος του παιχνιδιού, για την Ελλάδα έρχεται όλο και πιο κοντά. Υπάρχει μια αποπληρωμή ύψους 750 εκ, € που πρέπει να γίνει προς το ΔΝΤ την ερχόμενη εβδομάδα (που όλοι λεν ότι θα πραγματοποιηθεί), αλλά δεν έχουν απομείνει ίχνος ρευστότητας μιας και ξύθηκε ο πάτος του βαρελιού.  Ήδη όλα τα ταμειακά υπόλοιπα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των κρατικών οργανισμών συγκεντρώθηκαν ώστε να είναι διαθέσιμα για να πληρωθούν τα χρέη που λήγουν. Από τη στιγμή που αυτό έχει πραγματοποιηθεί αδυνατούμε να δούμε από που θα βρεθούν περισσότερα χρήματα  Τα στοιχεία για την πραγματική οικονομία είναι πολύ κάτω από τις προβλέψεις, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε κάποια ξαφνική αύξηση, των φορολογικών εσόδων που θα σώσουν την κατάσταση στο τέλος της ημέρας.  Και η τελική κόρνα για τη λύση του διλήμματος θα ακουστεί μιας και το ΔΝΤ και το Eurogroup (μαζί με την ΕΚΤ, που παλιότερα ονομαζόταν τρόικα)  δεν πρόκειται να αποδεσμεύσουν την τελευταία δόση των χρημάτων του προγράμματος διάσωσης, εκτός και  αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπαναχωρήσει στις δύο «κόκκινες γραμμές του» σε αυτή τη διαπραγμάτευση, δηλαδή τις συντάξεις και την ευελιξία της αγοράς εργασίας.

Όπως το τοποθετούν οι FT:

To Eurogroup της Δευτέρας στις Βρυξέλλες δεν υπάρχει καμία σαφήνεια αν θα αποδείξει ότι η Ελλάδα και η Ευρωζώνη έφτασαν σε σημείο καμπής με ανοιχτά τα ενδεχόμενα τόσο της πλήρους επιτυχίας ή και της πλήρους αποτυχίας.  Δεν υπάρχει, επίσης, καμία αμφιβολία ότι η στιγμή των αποφάσεων έρχεται πιο κοντά, ωστόσο, το ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα δισεκατομμύρια ευρώ που πρόκειται να επιστρέψει η Αθήνα μόνο αυτή τη χρονιά θα διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο σε ότι θα συμβεί στη συνέχεια. Είτε μια συμφωνία συναφθεί  με τις Βρυξέλλες είτε όχι, η Αθήνα οφείλει να καταβάλει στο ΔΝΤ 750 εκ. € την Τρίτη.

Και η εφημερίδα The Gurdian μιλάει για τους λόγους:

Μια συμφωνία με τους πιστωτές της - την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) -  που απαιτεί κινήσεις για την απελευθέρωση της οικονομίας θα δώσει πρόσβαση στο υπόλοιπο των 7,2 δις € από τα 240 δις € του πακέτου διάσωσης. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να υπερβεί τις δύο «κόκκινες γραμμές» που απαιτούνται - τις περικοπές των συντάξεων και τους πιο χαλαρούς κανόνες για την πρόσληψη και την απόλυση - και οι ελπίδες για την επίτευξη συμφωνίας μέχρι τη συνάντηση του Eurogroup τη Δευτέρα έχουν σταδιακά απομακρυνθεί.

Η τρόικα επιμένει πως η Ελλάδα δεν πρέπει να χαμηλώσει το όριο συνταξιοδότησης, ενώ πρέπει να απελευθερώσει παραπάνω την αγορά εργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, βλέπει τον εαυτό του ως ένα αριστερό κόμμα που απλά δεν κάνει τέτοιου είδους πράγματα, εξ' ου και το επιχείρημα για τις κόκκινες γραμμές. Είναι δίκαιο να σημειωθεί, ωστόσο, πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία ακριβώς λόγω της δέσμευσης της να μην κάνει αυτά τα πράγματα (ή, για την ακρίβεια, ακριβώς αυτά τα δύο πράγματα).

Αλλά όπως έχω επισημάνει πιο πριν, πως το τι θα κάνεις με τα χρήματα των πολιτών που σε ψήφισαν είναι ένα πράγμα. Το να απαιτείς να κάνεις τα ίδια πράγματα με τα χρήματα εκείνων που σε δάνεισαν είναι μάλλον διαφορετικό.  Και αν η Ελλάδα έχει σκοπό να πραγματοποιήσει τις πληρωμές που έχει μπροστά της, τους προσεχείς μήνες, τότε θα χρειαστεί αυτή την τελευταία δόση. Αλλά η τρόικα αρνείται να τη δώσει όσο ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί πως θα κάνει αυτά που τον έφεραν στην εξουσία. Οι λόγοι της άρνησης αυτής είναι εξίσου απλοί: οι περισσότεροι οικονομολόγοι θα συμφωνούσαν πως η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και μια πιο ευέλικτη αγορά εργασίας θα καθιστούσε ευκολότερο για την Ελλάδα να αποπληρώσει το σύνολο των οφειλών της στο μέλλον αφού η μελλοντική ανάπτυξη θα είναι ταχύτερη.

Κάποιος από τους δύο διαπραγματευτές πρέπει να υποχωρήσει, καθώς δεν είναι δεδομένο πως υπάρχει κάποιος από μηχανής Θεός που θα τετραγωνίσει τον κύκλο. Έχουν ακουστεί πολλά σενάρια: ότι οι Γερμανοί θα δώσουν χρήματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις (που δεν πρόκειται να συμβεί και σίγουρα όχι την κατάλληλη στιγμή), ότι οι Ρώσοι θα προπληρώσουν για τον αγωγό (όχι αρκετά χρήματα και όχι αρκετά σύντομα) και ότι η οικονομία θα ανακάμψει με την αύξηση της είσπραξης φόρων (κάτι που δεν θα συμβεί). Κάποιος πρέπει να πάει πάσο.