Μέσα σε ένα περιβάλλον απίστευτης κόπωσης από τη συνεχή επιστράτευση και τον ασταμάτητο πόλεμο, και ανταποκρινόμενος στα πιεστικά αιτήματα της αντιπολίτευσης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος ορίζει εκλογές. Ο λαός είναι κουρασμένος. Η αντιπολίτευση προβάλλει επιχειρήματα εναντίον του πολέμου στη Μικρά Ασία. Προτάσσει την ελπίδα με το σύνθημα 'Οίκαδε'. Φτάνει ο πόλεμος, να τελειώσουν οι κακουχίες, να γυρίσουν τα παιδιά μας και οι νεκροί μας στο σπίτι.
Ο Βενιζέλος προβάλλει τις μεγάλες κατακτήσεις του, αλλά ηττάται και – λόγω του εκλογικού συστήματος – δεν εκλέγεται ούτε καν βουλευτής στην περιφέρειά του.
Σε αντίθεση με την προεκλογική ρητορεία, η νέα κυβέρνηση δεν απεμπλέκεται, αλλά συνεχίζει τον πόλεμο. Οι «ξένοι» έχοντας πλέον διαφορετικά στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή, βρίσκουν αφορμή να πάρουν ανοικτά αποστάσεις από τη στρατηγική της Ελλάδας. Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι μπλοφάρουν, γιατί στην πραγματικότητα έχουν ανάγκη την ελληνική παρουσία στην περιοχή.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή: η ελληνική εκστρατεία οδηγείται σε καταστροφή. Οι στρατιωτικοί αναλαμβάνουν την εξουσία, στήνονται κρεμάλες, συστήνονται δέκα διαφορετικές κυβερνήσεις μέσα σε 3 χρόνια, επανέρχεται ο Βενιζέλος για λίγο, επιβάλλεται η δικτατορία του Πάγκαλου, ξανά Βενιζέλος, διεθνής κρίση και – παρεμπιπτόντως – και μια χρεοκοπία bonus το 1932.
Control+R – find and replace με τις λέξεις μνημόνιο, κόπωση, ελπίδα, τρόικα, μπλόφα, αναταραχή, χρεοκοπία και λοιπά και λοιπά.
Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία θα επαναληφθεί ως φάρσα. Στην περίπτωσή μας αυτή είναι η μεγαλύτερη μας ελπίδα.
Υ.Γ.: Πόσο μεγάλη ειρωνεία είναι ότι διαβάζοντας την παραπάνω ιστορία ο μόνος που χαίρεται είναι ο Σαμαράς, ο οποίος το μόνο που μάλλον συγκρατεί είναι ο παραλληλισμός του με τον Ε. Βενιζέλο.
Αντώνη, συγνώμη αλλά θα στο χαλάσω...
* Ο κ. Χ. Μακρυνιώτης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Endeavor Greece
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου