Tim Worstall, Forbes: O Τσίπρας ανεβάζει τους τόνους της ρητορικής;

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έχει ανεβάσει προκλητικά τη ρητορική του για οποιαδήποτε πιθανή συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την τρόικα για το χρέος της χώρας. Ουσιαστικά, δημοσιοποιεί τις καταγγελίες οι οποίες ήταν ανέκαθεν η μόνη βασική διαπραγματευτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ.  Και το θέμα είναι ότι μερικά από αυτά που λέει έχουν ήδη γίνει δεκτά από την εν λόγω τριάδα - την ΕΚΤ, το Eurogroup και το ΔΝΤ -, ενώ άλλα πράγματα που συνεχίζει να διεκδικεί απλά δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ αποδεκτά, επομένως, επαναλαμβάνοντας, τις δικές του κόκκινες γραμμές, σε πράγματα,  που ξέρει ότι η άλλη πλευρά - ή τουλάχιστον θα πρέπει τώρα να καταλάβει ότι η άλλη πλευρά - τα θεωρεί ως δικές της κόκκινες γραμμές.

Αυτές οι τοποθετήσεις δεν κάνουν μια συμφωνία να μοιάζει πιθανή:

Ο Έλληνας πρωθυπουργός,  Αλέξης Τσίπρας,  κατηγόρησε τις κυβερνήσεις των πιστωτριών χωρών της Ευρώπης ότι εγείρουν «παράλογες απαιτήσεις» και τους προειδοποίησε να έρθουν πιο κοντά στις δικές του θέσεις γιατί η ακροαριστερή η κυβέρνησή του θα πυροδοτήσει μια πανευρωπαϊκή πολιτική και στρατηγική κρίση αν πιεστεί περαιτέρω.

Γράφοντας στη Le Monde, σε ένα τόνο έξαλλης αμφισβήτησης, μετά την τελευταία φάση των συνομιλιών που κατέληξαν σε αδιέξοδο, ο κ Τσίπρας είπε ότι οι κυρίαρχοι παίκτες της ευρωζώνης, βαθμιαία θέλουν να επιφέρουν την «πλήρη κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη» και να εγκαινιάσουν ένα τεχνοκρατικό τερατούργημα με αρμοδιότητα να υποτάξει τα μέλη τα οποία αρνούνται να αποδεχθούν τα «ακραία δόγματα του νεοφιλελευθερισμού».

Αυτό το απόσπασμα της εφημερίδας Le Monde έχει μεταφραστεί από τους ίδιους τους Έλληνες που βρίσκονται εδώ. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι δεν λέει κάτι πραγματικά διαφορετικό από αυτό που έλεγε  ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τέσσερις μήνες. Τουλάχιστον ένα μέρος της διαπραγμάτευσης γίνεται για να κινηθείς πιο κοντά στη θέση της άλλης πλευράς και δεν είναι αυτό που ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει. Δύο τμήματα ιδιαίτερα ξεχωρίζουν για μένα:

Μία από τις βασικές πτυχές των προτάσεών μας, είναι η δέσμευση να μειωθούν - και ως εκ τούτου να είναι εφικτά - τα πρωτογενή πλεονάσματα για το 2015 και το 2016, και να αφήνει περιθώρια για υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα έτη, καθώς αναμένουμε μια ανάλογη αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της Ελληνική οικονομία.

 Λίγο πολύ όλοι συμφωνούν με αυτό. Αλλά είναι μια συμφωνία υπό όρους. Η πλευρά του ευρώ έχει δηλώσει, όπως προφανώς μπορεί, ότι θα αποδεχθεί τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Αλλά αυτό εξαρτάται μόνο από ένα συνδυασμό άλλων πραγμάτων που πρέπει να συμβούν. Δεν είναι διατεθειμένοι να πουν, επί παραδείγματι  «Ωραία, χαμηλότερα πλεονάσματα, τώρα ας δούμε το συνταξιοδοτικό» αντί αυτού λένε «Ωραία, χαμηλότερα πλεονάσματα, αφού ξεκαθαρίσουμε το συνταξιοδοτικό».  Είναι μια προσφορά υπό όρους. Και ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να θέλουν να έχουν και τα δύο: δεν είναι αυτό που πρόκειται να πάρουν. Σχετικά με το ασφαλιστικό:

Όσον αφορά το θέμα των συντάξεων, οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι πλήρως τεκμηριωμένες και λογικές. Στην Ελλάδα, οι συντάξεις έχουν σωρευτικά μειωθεί από 20% έως 48% κατά τη διάρκεια των χρόνων του Μνημονίου, σήμερα το 44,5% των συνταξιούχων λαμβάνουν σύνταξη κάτω από το σταθερό όριο της σχετικής φτώχειας, ενώ περίπου το 23,1% των συνταξιούχων, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, ζουν με τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Επομένως, είναι προφανές ότι αυτοί οι αριθμοί, που είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής της Μνημονίου, δεν μπορεί να γίνουν ανεκτή, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε κάθε πολιτισμένη χώρα.

Αλλά πρέπει να το δούμε και από την άλλη πλευρά. Οι άλλες χώρες της ευρωζώνης είναι, στην πραγματικότητα, αυτοί που πρέπει να δανείσουν στην Ελλάδα τα χρήματα για την αύξηση των συντάξεων αυτών. Και τουλάχιστον ορισμένες από τις χώρες της ευρωζώνης είναι φτωχότερες από την Ελλάδα και πληρώνουν χαμηλότερες συντάξεις στους δικούς τους συνταξιούχους, από εκείνες που ισχύουν στην Ελλάδα. Αυτό απλά δεν είναι μια ρεαλιστική απαίτηση για να την αποδεχθεί ένας πολιτικός από μια άλλη χώρα, και να λογοδοτήσει στους ψηφοφόρους του.

Όσον αφορά το γιατί, αυτό θα μπορούσε να είναι κάποια ένδειξη:

H Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ συνεδρίασε αυτό το Σαββατοκύριακο: ψήφισε υπέρ ενός κειμένου της Αριστερής πλατφόρμας με ποσοστό  44%  καλώντας για ρήξη στις διαπραγματεύσεις και για ένα εναλλακτικό σχέδιο.

Στην συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής η οποία έληξε πριν από λίγες ώρες, η Αριστερή Πλατφόρμα υπέβαλε το ακόλουθο κείμενο, το οποίο πήρε 75 ψήφους υπέρ, 95 κατά και μία λευκή ψήφο. Το κείμενο καλεί για μια ρήξη με τους δανειστές ξεκινώντας με την αθέτηση της πληρωμής του χρέους. Στο κείμενο που εγκρίθηκε από την πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής, οι τέσσερις προϋποθέσεις ενός «αποδεκτού συμβιβασμού» αναφέρονται:

• Χαμηλά πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα
• Καμία περαιτέρω περικοπή σε μισθούς και συντάξεις
• Αναδιάρθρωση του χρέους
• Ένα σημαντικό πακέτο για δημόσιες επενδύσεις, κυρίως σε υποδομές και νέες τεχνολογίες.

Σε αυτό, το κείμενο προσθέτει την «απαραίτητη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού στα  751 € [το επίπεδο του 2009]» και προβλέπει ότι «τυχόν αλλαγές στη δημοσιονομική πολιτική θα πρέπει να προωθούν την κοινωνική δικαιοσύνη και την ελάφρυνση του βάρους όσων είναι οικονομικά ασθενέστεροι, αναγκάζοντας τους πλούσιους και τους φοροφυγάδες επιτέλους να πληρώσουν ».

Σχεδόν το μισό κόμμα του Τσίπρα υποστηρίζει το επιχείρημα, ότι η Ελλάδα πρέπει να πτωχεύσει και να φύγει από το ευρώ.. Αυτό θα ήταν αρκετό για να σημάνουν τα όργανα στην Ευρωζώνη και να αρχίσουν οι ηγέτες της να ξανασκέφτονται τα δεδομένα. Μόνο που είναι απίθανο να το κάνουν διότι θα πρέπει να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους τι θα περιλαμβάνει αυτή η νέα συμφωνία

To κομμάτι που δεν γνωρίζουμε είναι το εξής: αυτή θα είναι η τελευταία έκρηξη της φλογερής ρητορικής του Τσίπρα, πριν από τη συμφωνία; Θέλει κάτι να δείξει στο εγχώριο ακροατήριο; Ή είναι αυτό που πραγματικά ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν ότι μπορούν να υπογράψουν; Οι πιθανότητες που δίνω για μια χρεοκοπία αυξάνονται.