 |
| του Ηλία Μακρή - Καθημερινή |
Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν αυτά που λέγαμε και ο Τσίπρας βρέθηκε παγιδευμένος ανάμεσα στις υποσχέσεις του, τα προεκλογικά του φληναφήματα, την πλήρη ανικανότητα του ιδίου και των συνεργατών του να σκεφτούν και να πράξουν οτιδήποτε λογικό και εφαρμόσιμο, τις παλαβές συνιστώσες που η καθεμιά ζητά ότι είχε ως ονειρώξεις από την εμβρυική της ηλικία, από την οποία ουδέποτε διέφυγε, ενώ φυσικά από την άλλη βρισκόταν οι Ευρωπαίοι οι οποίοι όπως εύστοχα δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Mateo Renzi «είναι αδιανόητο οι Ιταλοί να πρέπει να βοηθήσουν να πληρωθεί ένα Ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα το οποίο είναι πιο γενναιόδωρο από ότι το δικό τους».
Ενός κακού μύρια έπονται
Η Ελλάδα βρέθηκε σε πιστωτική ασφυξία με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποπληρώσει τη δόση τις 6ης Ιουνίου προς το ΔΝΤ και να εκπίπτει στα επίπεδα χωρών όπως η Ζάμπια της δεκαετίας του 80 και να χρησιμοποιεί έμμεσους τρόπους είτε με τη χρήση των τραβικτικών δικαιωμάτων του ΔΝΤ για να πληρώσει τη δόση των 750 εκ. € είτε σε ομαδοποιήσεις χρεών για να μην πληρώσει μέχρι στιγμής τη δόση των 300 εκ. €.Μια πιστωτική ασφυξία η οποία ήταν δεδομένη ότι θα συμβεί και την αναφέραμε αναλυτικά - και πάλι πριν τις εκλογές - στις 23 Ιανουαρίου στην ανάρτηση «Η Ευρώπη θα επιλέξει ένα Αρμαγεδδώνα ή θα φερθεί Μακιαβελικά σε οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροπής των δεσμεύσεων;».
Επειδή λοιπόν το ένα κακό φέρνει ένα ακόμη μεγαλύτερο κακό, ο Τσίπρας και ο "επίτιμος", πλεόν, Υπουργός των Οικονομικών σύρθηκαν στην υπογραφή της 20ης Φεβρουαρίου η οπία ευρισκόμενη και σε απολύτως σημαδιακή ημέρα για την αριστερά αποτέλεσε «τη Βάρκιζα του Τσίπρα» και κατά την οποία αποδέχτηκε το δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο και παρέτεινε μέχρι της 30 Ιουνίου, αποδεχόμενος παράλληλα όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό καθώς και τις ανάγκες των αξιολογήσεων που προέβλεπε.
Και το κακό συνεχίστηκε....
Τούτων δοθέντων, αντί ο Τσίπρας και η κομπανία του, να τρέξουν ώστε να καταθέσουν τις νέες προτάσεις τους, με τις οποίες διατεινόταν ότι θα έβγαζε τη χώρα από το σπιράλ της ύφεσης - από την οποία είχε εξέλθει ήδη - όπως διατεινόταν, μέσα από τη δημιουργική ασάφεια που ξεπερνούσε κάθε όριο ανοησίας και μικροπολιτικαντισμούς που θύμιζαν τη δεκαετία του 80 αλλά ίσως και παλιότερες, άφησε το χρόνο να κυλά χωρίς καμία ενέργεια αλλά με συχνές ανταλlαγές paperology, οι οποίες απορριπτόταν με την κατάθεση τους και μόνον, λόγω της φαιδρότητας του περιεχομένου τους, μιας και ουδέποτε περιελάμβαναν στοχοθεσίες και κοστολογημένες προτάσεις, μοιάζοντας περισσότερο με εκθέσεις ιδεών με περιτυλίγματα όπως «η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» ή «η νωπή λαϊκή εντολή».Σε όλο αυτό το διάστημα η πραγματική οικονομία κατέρρεε και το κονκλάβιο των κομισαρίων προέβαινε σε μονομερείς ενέργειες τις οποίες είχε υπογράψει ότι θα αποφύγει. Παράλληλα ο Τσίπρας αρέσκονταν στην εκφώνηση δεκαρικών προς τέρψιν των συνιστώσών και του κομματικού του στρατού.
Ο κόμπος έφτασε στο χτένι......και άρχισαν τα τελεσίγραφα
Μετά από τις συνεχιζόμενες "διαλέξεις" που παρέθετε ο επίτιμος Υπουργός Οικονομικών μπερδεύοντας το ρόλο του με αυτόν ενός καθηγητή, προς τους ομολόγους του ήρθε η έκρηξη στο eurogroup της Ρίγα, στο οποίο τον αποκάλεσαν« ανεύθυνο, τζογαδόρο, ερασιτέχνη, χασομέρη» και άρχισαν τα τελεσίγραφα.Πρώτα κλήθηκε o Τσίπρας από τον Juncker, στις Βρυξέλλες, για να συζητήσουν το σχέδιο των πιστωτών, που είχε συζητηθεί την προηγούμενη μεταξύ των Hollande, Merkel, Lagarde, Draghi και Juncjer.
Βέβαια και ενώ συζητούσαν επί πεντάωρο και ο Τσίπρας συμφώνησε να επανέλθει με νέες προτάσεις, άμα την επιστροφή του στην Αθήνα εξαπέλυσε μύδρους εναντίον του σχεδίου και του ιδίου του Juncker, δηλώνοντας ότι το μόνο σχέδιο στο τραπέζι είναι το 47σέλιδο ευχολόγιο που είχε στείλει η Ελλάδα και χαρακτηρίζοντας ως «απαράδεκτο» το κείμενο των εταίρων,
Μάλιστα συγκάλεσε και τη Βουλή για να εκφωνήσει ένα ακόμη δεκαρικό και στην ουσία να αναγκάσει την αντιπολίτευση να συναινέσει στα παραμύθια του. Αποτέλεσμα; Να ηττηθεί κατά κράτος κυρίως από τον Βενιζέλο αλλά και από τον Σαμαρά, ενώ τα συνεχιζόμενα φληναφήματα του δεν βρίσκουν πλέον ευήκοα ώτα και η δημοτικότητα του καταρρέει, εάν και παραμένει ακόμη σε υψηλά ποσοστά.
Ακολούθησε νέα συνάντηση με τους Merkel, Hollande και Juncker κατά την οποία δόθηκε ως καταληκτική ημερομηνία η 18η Ιουνίου και το Eurogroup που συγκαλείται τη συγκεκριμένη ημερομηνία.
Ο "αδιάλλακτος" και "σκληρό" διαπραγματευτής Τσίπρας πανικοβλημμένος από την εξέλιξη των γεγονότων, άμεσα απέστειλε τους Δραγασάκη, Τσακαλώτο και Παππά στις Βρυξέλλες με νέες προτάσεις οι οποίες βρίθουν από νέους φόρους ώστε να συντηρηθεί το φαύλο δημόσιο και ο κομματικός στρατός.
Βέβαια οι προτάσεις αυτές όπως και οι προηγούμενες διέρρευσαν και προκάλεσαν την έκρηξη τόσο των συντεχνιτών του Λουράντου, που πριν τις εκλογές έτρεχε πίσω από τον Τσίπρα και την κομπανία του λειτουργώντας τα φαρμακεία ως εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τις ΟΜΥΛΕ που ωρύεται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και των λιμανιών ενώ η συνέχεια θα είναι πολύ οδυνηρή για όλο τον συρφετό του κομματικού στρατού των βολεμένων που έφερε το συνονθύλευμα των συνιστωσών στην εξουσία.
Συμφωνία ή όχι;
Οι επιλογές πλέον του Τσίπρα είναι δύο, είτε συμφωνεί και λαμβάνει μέτρα που ούτε καν τα φανταζόμαστε ως αντίκτυπο στην τσέπη των πολιτών αλλά και στις απαιτήσεις του κομματικού στρατού οπότε βρίσκεται αντιμέτωπος με τους Αγιατολάχ της Δραχμής της Αριστερής πτέρυγας και των ψηφοφόρων του και πέφτει είτε άμεσα είτε στο ορατό μέλλον των επόμενων 2-3 μηνών, είτε δεν υπογράφει, η χώρα χρεοκοπεί, το Δημόσιο και οι συνταξιούχοι μένουν χωρίς χρήματα, η πραγματική οικονομία διαλύεται και η χώρα ζει μια τραγικότητα αντίστοιχη της μικρασιατικής καταστροφής. Σε αυτή την περίπτωση εκτός από την πολιτική του ύπαρξη κινδυνεύει πλέον και η φυσική του από τον εξαγριωμένο όχλο.
Επειδή:
- ο συγκεκριμένος τυπάκος με το ύφος των χιλίων καρδιναλίων που αποτελεί το απόλυτο τίποτε είναι πολύ μικρός και θρασύδειλος για να πάει σε ρήξη.
- ο κομματικός στρατός εάν μείνει χωρίς τα χρήματα που νομίζει ότι τα φέρνει ο πελαργος κάθε μία και δεκαπέντε του μήνα θα τον λυντσάρει
και κυρίως επειδή:
- η μετάβαση είτε σε εθνικό νόμισμα προϋποθέτει πολιτικούς που μπορούν να κάνουν λεπτομερή σχεδιασμό σε βάθος αλλά και
- η πληρωμή σε IOUs απαιτεί την αποδοχή τους τουλάχιστον από τον λαό, ο οποίος σε ποσοστό 79% θέλει να παραμείνει η χώρα στο ευρώ
Πιστεύουμε ότι ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να αποδεχθεί τη συμφωνία που του προσφέρουν οι εταίροι και να μην οδηγήσει τη χώρα στην απομόνωση και την καταστροφή.
Τι μέλει γενέσθαι
Πρόσφατα ο Draghi μας είπε ότι: η συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει «ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και δημοσιονομική βιωσιμότητα» όπως μας το μετέφεραν οι Financial Times.
Ο ένοικος του Μαξίμου ακριβώς μετά τη συνάντηση με Merkel, Hollande και Juncker μας είπε: Η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να δώσουμε μια λύση βιώσιμη και τη δυνατότητα στην Ελλάδα να επιστρέψει με κοινωνική συνοχή, με ασφάλεια στην ανάπτυξη αλλά και με χρέος βιώσιμο και μία προοπτική που θα δώσει ασφάλεια και σταθερότητα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη στην Ευρώπη»,
Μήπως έκανε copy paste στη δήλωση του Draghi;
Ή αλλιώς οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι σε μικρές παραχωρήσεις ώστε ο Τσίπρας να προβεί στην υπογραφή ενός νέου σκληροτάτου προγράμματος:
Πιστεύουμε λοιπόν ότι η κουστωδία του Τσίπρα θα έχει τα εξής αποτελέσματα:
α) οι Ευρωπαίοι θα υποχωρήσουν στα αιτήματα για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές των 3-4 καλύτερων συστημάτων των χωρών της Ευρωζώνης, πιθανόν από το 2016. Για να πούμε και την αλήθεια οι συγκεκριμένες απαιτήσεις υπερβαίνουν το Ευρωπαϊκό δίκαιο και κεκτημένο.
β) για τότε θα "δοθεί" και η "αύξηση" του κατώτατου μισθού στα 751 € και σύμφωνα με την κατάληξη της συλλογικής διαπραγμάτευσης η οποία ΔΕΝ θα περιλαμβάνει ούτε μετενέργειες, ούτε υποχρεωτικότητα του αποτελέσματος μέσω υπουργικών αποφάσεων για όλη την κοινωνία και την επιχειρηματικότητα......
γ) θα επαναβεβαιωθείί η υπόσχεση ενεργοποίησης της ρήτρας του Συμβουλίου Κορυφής του 2012 για τη διευθέτηση του χρέους εφόσον η Ελλάδα πετύχει τους στόχους του προγράμματος....
δ) δεν θα θιγεί το ΕΚΑΣ
ε) πιθανόν η ΔΕΗ να πάει στο 13% του ΦΠΑ (καθόλου σίγουρο βέβαια)
στ) Πιθανόν να του υποσχεθούν ένα μεγάλο αναπτυξιακό πακέτο για την επανεκκίνηση της οικονομίας εφόσον επιτευχθούν οι στόχοι
αυτά για να δώσουν στον Τσίπρα κάτι να έχει να πουλήσει κάτι στις συνιστώσες και τον κομματικό στρατό......στην ουσία όμως τίποτε δεν θα έχει κερδίσει...μιας και όπως δήλωσαν όλοι οι συμμετέχοντες στην τρόικα ουδέποτε ζήτησαν να καταργηθεί το ΕΚΑΣ και ουδέποτε ζήτησαν η ΔΕΗ να πάει στο 23%.....
Από εκεί και πέρα:
1.- Θα αποδεχτεί τις ρυθμίσεις για τον ΦΠΑ και την αναμόρφωση του συστήματος είσπραξης του.....το πιθανότερο με 2 συντελεστές 11-13% & 23% με μια μικρή πιθανότητα να πάνε εφημερίδες και φάρμακα σε ένα συντελεστή 6,5-7%
2.- Θα αποδεχτεί την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων άμεσα ή με πολύ μικρό περιθώριο προσαρμογής (αν και πολύ δύσκολο αυτό γιατί θα φέρει κύμα συνταξιοδοτήσεων με πιθανότερο το άμεσα)
3.- Θα αποδεχτεί τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για τα επικουρικά ταμεία
4.- Θα αποδεχτεί την συνέχιση της επιβολής ΕΝΦΙΑ χωρίς καμία μεταβολή
5.- Θα αποδεχτεί τη συνέχιση της φορολόγησης των αγροτών ως ελευθέρων επαγγελματιών (πρώτη φορά από φέτος) με τουλάχιστον 13% από το πρώτο ευρώ, ενώ παίζει να τελειώσει το παραμύθι με την επιστροφή ΦΠΑ στους αγρότες και τα τεράστια πλαστά και εικονικά τιμολόγια που "παρήγαγαν"
6.- Θα αποδεχτεί την πλήρη εφαρμογή των εργαλειοθηκών του ΟΟΣΑ και της απελευθέρωσης των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών που αυτό θα επιφέρει
7.- Θα αποδεχτεί το σύνολο των αποκρατικοποιήσεων και την εμβάθυνση τους..
και το χειρότερο γι αυτόν
8.- Θα αποδεχτεί πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 1% για φέτος και μεγαλύτερα από τον επόμενο χρόνο
Με λίγα λόγια θα τα δώσει όλα και ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΙΠΟΤΕ.....τουλάχιστον σε άμεσο ορίζοντα
Η μορφή της συμφωνίας το πιθανότερο θα είναι η παράταση μέχρι το τέλος του καλοκαιριού ή κάποιον μήνα του Φθινοπώρου.... ώστε να αναγκαστεί να νομοθετήσει και να εφαρμόσει άμεσα τα μέτρα.....
Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πολιτικής θα είναι να πάρει ένα τεράστιο πολιτικό κόστος άμεσα το οποίο θα οδηγήσει στην κατάρρευση των ποσοστών του η οποία και έχει ξεκινήσει με λογαριθμική πρόοδο.....άλλωστε αυτός θα είναι και ο σκοπός της συγκεκριμένης πολιτικής.
Απώτερος σκοπός της συγκεκριμένης πολιτικής θα είναι να αποτύχει σε πολλούς τομείς και στόχους μιας και η πραγματική οικονομία έχει καταρρεύσει και οι ιδιωτικοποιήσεις δεν πρόκειται να δώσουν την αναγκαία ώθηση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε:
ι) να μην ενεργοποιηθεί η ρήτρα για την ελάφρυνση του χρέους....
ii) να μην ενεργοποιηθεί το αναπτυξιακό πακέτο....
και να οδηγηθεί - εάν φτάσει έως τότε - ως αμνός επί σφαγή στην υπογραφή νέου μνημονίου στο τέλος του Φθινοπώρου στιγματισμένος ως πλήρως αποτυχημένος, το οποίο θα περιλαμβάνει και το οριστικό τέλος του Ελληνικού Σοβιέτ..
Η Ευρώπη με αυτόν τον τρόπο θα επιβαρυνθεί με ένα κόστος 50 δις € ως απομείωση του χρέους και 10-15 δις € ως αναπτυξιακό πακέτο.....ένα ελάχιστο κόστος δεδομένου ότι
- τα μεν 50 δις € θα είναι - το πιθανότερο - αυτά που διατέθηκαν στις τράπεζες με την παράλληλη μεταφορά του Μετοχικού κεφαλαίου, δηλαδή του συνόλου της Ελληνικής πραγματικής οικονομίας στο ESM άρα με κέρδος για την Ευρώπη εάν συνέλθει η Ελληνική οικονομία....
- τα 15 δις € είναι ένα ελάχιστο ποσό για τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής οικονομίας.....
Τσίπρα......ας πρόσεχες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου