Βυθισμένος στις σκέψεις μου, για το κατά πόσον η Ελλάδα θα επιτύχει μια συμφωνία έστω και της τελευταίας στιγμής, με τους ξένους πιστωτές της, ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία, βρέθηκα στην Τρίτη το βράδυ στην Αθήνα έξω από ένα κατάστημα με σουβενίρ που πωλούσε ένα T-shirt με το παρακάτω σύνθημα:
To be is to do – Plato
To do is to be – Aristotle
Do be do be do – Sinatra
Το καλοκαίρι του 79 μ.Χ., λίγο πριν από την έκρηξη του Βεζούβιου, οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων στην Πομπηία μπορεί να πωλούσαν αντικείμενα όπως αυτό,
Το εντυπωσιακό με τη διάθεση στην Αθήνα είναι η εξαιρετική ηρεμία. Ο ήλιος λάμπει, όλοι έχουν επιστρέψει από ένα αναζωογονητικό πασχαλινό διάλειμμα. Ένας γνωστός μου μου είπε ότι τα εστιατόρια είναι τόσο γεμάτα- με Έλληνες, όχι μόνο με ξένους τουρίστες- που δεν μπορούσε να κάνει κράτηση πουθενά.
Δεν μοιάζει με μία κοινωνία που ξέρει, ή φοβάται, ότι είναι δύο βήματα από τον γκρεμό
Για να πούμε την αλήθεια, η κατάσταση στην Αθήνα ήταν πιο τεταμένη τον Ιούνιο του 2012. Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έκρουε τις θύρες του πολιτικού κατεστημένου και για λίγο δεν κέρδισε τις εκλογές. Όταν τα αποτελέσματα βγήκαν, υπήρχε η χειροπιαστή αίσθηση ότι είχε αποφευχθεί η εθνική καταστροφή
Τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι στην εξουσία και πράγματι συμπεριφέρεται με τρόπο που προκαλεί ανησυχία για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, θα περίμενε κανείς οι πολίτες να είναι αγχωμένοι, απελπισμένοι ή θυμωμένοι. Δεν είναι. Είναι κουρασμένοι και μοιρολατρικοί.
Εξαίρεση αποτελεί μία ομάδα ακροαριστερών νέων, που βρίσκονται στην τρίτη εβδομάδα κατάληψης στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επισκέπτομαι την ελληνική πρωτεύουσα, ως ρεπόρτερ, για πάνω από 20 χρόνια και πάντα υπήρχε ένα πολιτικά υποκινούμενο πρόβλημα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε πανεπιστήμιο, κάθε φορά που βρισκόμουν στην πόλη
Ο τρόπος που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χειρίζεται αυτή τη διαμαρτυρία αποκαλύπτει σε μεγάλο βαθμό το πώς αντιλαμβάνεται τα καθήκοντα και τους στόχους στην εξουσία. Μακριά από το να κόψει το νερό, το ηλεκτρικό και το wi-fi, όπως πρότεινε ένας πρώην πρύτανης, οι υπουργοί εμφανίζονται αβέβαιοι και διχασμένοι για το τι πρέπει να κάνουν. Αρκετοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν με συμπάθεια τους διαμαρτυρόμενους.
Η εξήγηση για αυτή τη στάση είναι διπλή. Πρώτον, από τις πιο σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας ήταν η φοιτητική εξέγερση του 1973 που συνέβαλε στην πτώση της χούντας. Το φοιτητικό κίνημα θεωρείται, από την Αριστερά, όχι μόνο απόδειξη υγιούς πολιτικής συνείδησης αλλά και ένα ιερό ανθρώπινο δικαίωμα.
Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που δημιουργήθηκε σε ένα μεγάλο ποσοστό από το μαρξιστικό ακτιβισμό ανάμεσα σε διανοούμενους και φοιτητές. Αν και κάποιοι υποστηρικτές βοηθούν τα καταφύγια και τα συσσίτια για άστεγους που έχουν ξεπηδήσει κατά τη διάρκεια της κρίσης, η ηγεσία του κόμματος και η δομή του- από τον Αλέξη Τσίπρα και προς τα κάτω- κάθε άλλο παρά λαϊκό κίνημα είναι.
Το να μπει ένα τέλος στην κατάληψη στο πανεπιστήμιο, θα παραβίαζε τα βαθύτερα συναισθηματικά ένστικτα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ πιο σημαντικό τώρα, που ελέγχουν την κυβέρνηση, είναι να εξαφανίσουν τους δεξιούς εχθρούς που νίκησαν τους προγόνους τους στον εμφύλιο, έκαναν κόλαση τη ζωή των αριστερών στη χούντα και τώρα έχουν κάνει την Ελλάδα έναν ανήμπορο σκλάβο των καπιταλιστών εταίρων της στην ευρωζώνη.
Με άλλα λόγια,, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τον εαυτό του σε μία πατριωτική αποστολή που οι στόχοι της είναι χρωματισμένοι βαθιά από την πορεία της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα. Στην Αθήνα δεν ακούω τίποτα να που να δείχνει ότι η κυβέρνηση θα θυσιάσει αυτή την αποστολή, για να γίνουν οι παραχωρήσεις που απαιτούν οι δανειστές της Ελλάδας έτσι ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία και να παραμείνει η χώρα στην ευρωζωνη.
πηγή: financial times
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου