Ας δούμε λοιπόν διάφορες παραμέτρους της συγκεκριμένης ιλαροτραγικής εξαγγελίας:
Συνταγματικά:
Το άρθρο 44 § 2 του Συντάγματος αναφέρει:
O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο κανονισμός της Bουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Bουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.
Aν νομοσχέδιο υπερψηφιστεί, η προθεσμία του άρθρου 42 παράγραφος 1 αρχίζει από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.
Με άλλα λόγια, το ίδιο το Σύνταγμα αποκλείει δημοψήφισμα για δημοσιονομικά θέματα και πραγματικά δεν υπάρχει κάτι που άπτεται περισσότερο των δημοσιονομικών από το συγκεκριμένο θέμα, μιας και στην ουσία το ερώτημα θα είναι εντός ή εκτός ευρώ και μια προσφυγή στο ΣτΕ από οποιονδήποτε πολίτη θα μπορούσε να αναστείλει τη διενέργεια του.
Πολιτικά:
Ας υποθέσουμε όμως ότι η κυβέρνηση παρακάμπτει ακόμη και αυτόν τον σκόπελο. Το ερώτημα όπως και να διατυπωθεί δεν θα είναι άλλο, από αυτό που αναφέραμε πιο πάνω, δηλαδή εντός ή εκτός ευρώ και κατ' επέκταση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μιας και η μόνη περίπτωση να βγεις εκτός ευρώ είναι να αποχωρήσεις από την Ένωση.
Σύμφωνα με τη Δημοσκόπηση της kappa research για το «Βήμα της Κυριακής» to 71,9% προκρίνει μια συμφωνία, έστω και επώδυνη, για την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Ενώ το ποσοστό αυτών που θέλουν να παραμείνει η χώρα στην Ε.Ε. εκτινάσσεται στο 79,4%..
Ενώ σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της ALCO για την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» τo ποσοστό που θέλει συμφωνία με κάθε κόστος ανέρχεται στο 50%.
Ποια θέση θα πάρει η κυβέρνηση; υπέρ ή κατά του ευρώ;
Εάν πάρει υπέρ του ευρώ και των σκληρών μέτρων, θα δηλώνει ότι απέτυχε πλήρως στη διαπραγμάτευση και στην ουσία κορόιδεψε τον κόσμο με τα προεκλογικά της φληναφήματα και τις μαγικές τις λύσεις.
Εάν πάρει κατά του ευρώ και το αποτέλεσμα είναι απέναντι της - το πιθανότερο - πως θα συνεχίσει να κυβερνά όταν η κεντρική της θέση έχει καταψηφιστεί με τον πιο επίσημο τρόπο; όταν στην ουσία βρίσκεται σε δυσαρμονία με τη λαϊκή θέληση;
Η περίπτωση να μην πάρει καμία θέση μάλλον πρέπει να αποκλείεται, μιας και στην περίπτωση αυτή θα φανεί πλήρως άβουλη, ανίκανη και εκτός πραγματικότητας που ούτε ξέρει ούτε θέλει αλλά και ούτε μπορεί να κυβερνήσει.
Εδώ υπεισέρχεται και η παράμετρος των συνιστωσών τι ακριβώς θα πράξει η αριστερή πλατφόρμα του Λαφαζάνη και των υπολοίπων ιδεοληπτικών του ΣΥΡΙΖΑ; μα θα στηρίξει τη ρήξη, αυτό διατυμπανίζει συνέχεια, άλλωστε δεν είναι δυνατόν να επιβάλλουν το σταλινικό καθεστώς που ονειρεύονται με άλλο τρόπο πέραν της πλήρους απομόνωσης της χώρας και της μετατροπής της σε Αλβανία του Χότζα, ειρήσθω εν παρόδω των έχουν και ίνδαλμα.
Ακόμη όμως και στην περίπτωση που τελικά το αποτέλεσμα βγει θετικό και δεν υπάρξει κανένας κλυδωνισμός, στο εσωτερικό της παλαβής αριστεράς, τι θα γίνει; θα μεταβληθεί ο Λαφαζάνης σε φιλελεύθερο και θα ξεκινήσει τις ιδιωτικοποιήσεις, θα σταματήσει να στηρίζει τη της ΓΕΝΟΠ; τους συντεχνίτες; μάλλον αδύνατο, τι λέτε;
Οικονομικά:
Η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος, θα κοστίσει σύμφωνα με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς ένα ποσό της τάξεως των 110 εκ. €. Αν αναλογιστεί κανείς ότι το συνολικό πακέτο για την «ανθρωπιστική κρίση» της κυβέρνησης των ΣΑΝΕΛ, δεν υπερέβει τα 200 εκ. €, αν αναλογιστεί ότι τα Δημόσια ταμεία θα είναι απολύτως κενά και εάν προσθέσει ότι όταν θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα δεν θα υπάρχει χρόνος για οποιαδήποτε περαιτέρω κίνηση στην οικονομία η οποία θα έχει καταρρεύσει και το κράτος θα έχει χρεωκοπήσει, όπως μας έλεγε ο ίδιος ο Τσίπρας το 2011 (εδώ) - λέτε να μας έλεγε ψέμματα; - από οικονομικής απόψεως είναι αδύνατη η διεξαγωγή δημοψηφίσματος.
Συμπέρασμα:
Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος αποτελεί μια φαιδρή απειλή του Αλέξη προς τους διεθνείς δανειστές της χώρας. Παλαιότερα οποιαδήποτε αντίστοιχη αναφορά προκαλούσε ορυμαγδό δηλώσεων, διαρροών από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, ενώ σχολιαζόταν ποικιλοτρόπως από τα διεθνή δημοσιογραφικά πρακτορεία με εκτενείς αναφορές και αναλύσεις.
Αυτό που παρατηρήσαμε από εχθές ήταν ότι στο ζήτημα αναφέρθηκε μόνο ο πρόεδρος του Eurogroup, Jeroen Dijsselbloem, ως καθ ύλην αρμόδιος ενώ κανένας άλλος επίσημος δεν αναφέρθηκε στο ζήτημα. Μάλιστα τα διεθνή πρακτορεία απλά ανέφεραν, ως ρεπορτάζ, τις δηλώσεις περιοριζόμενα σε αναφορές στη συνέντευξη.
Το χειρότερο όλων - και ως κίνηση απαξίωσης του Τσίπρα - ήταν η δήλωση του Dijsselboem στην οποία ανέφερε, ότι αυτός ζήτησε την αποπομπή Βαρουφάκη (εδώ), εκθέτοντας τους Μαξιμινούς και υποδηλώνοντας ότι αποτελούν υποχείρια του, καταρρακώνοντας τις θρυαλλίδες περί "υπερήφανης διαπραγμάτευσης" και καθιστώντας τους υποτακτικούς των Βρυξελλών.
Όπως γράφαμε από τις 11-01-2015 (εδώ) ο Τσίπρας βρέθηκε άσχημα μπλεγμένος στην ίδια την παγίδα που πήγε να στήσει, αποδεικνύοντας την πλήρη ανικανότητα της αριστεράς να διαχειριστεί οποιαδήποτε κατάσταση εφόσον δεν υπάρχουν λεφτά να πετάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου